MUMUN UCUNDAKİ ATEŞ

Bir sigara 400 derecede yanar. Şuan içime çektiğim dumanı ise akciğeri parçalar.İçmezsem sağlıklı bir birey olur muyum?Bu sorunun yanıtı çektiğimiz acılarla kaynaklı.Oturduğum bankta hayatın ne kadar alışagelmiş olduğunu düşünüyordum.Doğmak ve ölmek.Ve ikisinin arasındaki o zaman. Gelecek kaygısı, baskılar.Ve hep aynı maraton.Hayata biraz heyecan katan neydi?Ben bulamıyordum.Yaşanmaya değer bir duyguyla hiç tanışmamıştım.Belki bir kere.Bu süreç uzun sürmemişti.Ben gelene kadar hayatta kal.Son kez işitmiştim bu cümlede. Kalıyorum hayatta. Sen ne zaman geleceksin?Arkamda adım sesleri duydum.Bu bir saldırı için gelenler değildi. Korkmamam için daha çok ses çıkartıyordu. Arkama döndüm. Arya 'yı gördüm. Benle ölüme bile gelirdi. . Netti . Ve en önemlisi çok güzel sarılıyordu. Yıpranan gençliğim ve çocukluğum. Onun kollarında son buluyordu.İskoçya ülkesi. Renkler ve dans ülkesi. Şuan bir hayatta kalma savaşı veriyordu. Tam önümde durdu. Sorgulayan bakışlarını bana doğrultarak konuşmaya başladı.

Yine mi aynı şey?Hesap vermen gerekecek. Bu ülkede adalet sadece bizim için dönüyor biliyorsun. Sen şu an kadın pazarında olan bir malsın. Ama devlet senin kimi rahatsız ettiğinle ilgeleniyor.Böyle yapmaya devam edersen öldürürler seni. Yapma be kızım .Beni burda yalnız bırakma.

Gözyaşlarım kaç kere duyduğum cümleler yüzünden yine gözlerime akın etti. Onları döndürmek için dilimi ısırdım. Bize bu öğretilmişti. Acıyı acı bastırır. Arya'nın söylediklerinde hiç bir eksik yoktu. Kadın Pazarı.Fuhuş yapılan yer. Bazı kadınlar zorla hayatlarından alınmışlardı. Bazıları ise hayatın zorluklarından burdaydılar. Biz ise cezamızı ödüyorduk. Burdakiler bile bilmiyorlardı kim olduğumuzu. Ben Arya 'ya yanıt vermeden başka bir konuyu dile getirdi.

Bizimde sıramız gelecek.Biliyorsun . O katlanamadığımız sesler belki bizden gelicek. Kimse yardım etmeyecek. Kaç kadın burada can verdi. Kaç kadın kendine dokunamıyor. Olanlara artık katlanamıyorum. Saye, beni süzüyorlar . Korkuyorum...

Akan gözyaşlarını gördüm.Banktan kalkıp gözyaşlarını sildim. Umut dolu bir sesle onu yatıştırmaya çalıştım

Aryam, benim asil arkadaşım. Olmayacak . Hiçbir şey olmayacak. İzin vermeyecem. Bana güven.

Onu da kendimi de kandırıyordum. Burada olan hiçbir kadın gün yüzü göztermezlerdi. Emrederlerdi ve sen ona boyun eğerdin. Baş kaldırışı göstermeye çalışan her kadının aklına daha ileri gidebileceklerini gösterirlerdi. Korkuturlardı. Erkeklerin egoları kadınların her şeyi yapabileceklerini bildikleri için bu kadar iğrençti. Kadın ve erkeği ayıran nokta buydu galiba .Ego. Başlangıcı belli olan ama sonu asla gelmeyen bir kalıp.Aklıma gelen korkunç senaryolar vardı. Bunları düşündüm. Arya'nın mavi gözlerine kenetledim gözlerimi. Tün duyguları kalbime işledi . Dayanamadım. Var gücümle sarıldım. Sarıldığım an Arya gözyaşlarını tutamadı.Omuzlarımı sel aldı.

HER ŞEYİN GERÇEK OLDUĞUNU ANLADIĞIM ANDI

BİR GÜN SONRA

Avlunun meydanındaydık. Hiç ellenmemiş kadınları dizmişlerdi. Bazıları daha çocuktu.Peki niçin mi dizilmiştik?Pro üyeler fahişlerini seçeceklerdi. Basının önünde kadın haklarını savunan adamlar,buraya gelip kendine fahişe seçiyorlardı.Kadınlarla ilgilenen kendiside eskiden bizim gibi olan kadın, hepimizi gözüyle süzüyordu. Ortalığı karıştıracak birleri var mı diye bakıyordu. Birazdan müşteriyle beraber büyük patron denilen adamda gelicekti. Göz göze gelmemiz yasaktı. Bir keresinde inat eden kadının gözlerini göz yuvasından çıkartıp meydana asmışlardı. Bilindik bir senaryo. Meydanda olan hiç bir kadının gözlerinde umut ışığı yoktu. Arya'ya baktım. Mavi gözlerinde bana karşı olan inanç vardı. Gözlerimi kurala uyarak eğmiş gibi yaptım. Çünkü kalbim o mavi gözleri yok edemezdi. Bunu kaldıramazdı. Bir o bir de kendini bekleten adam vardı kalbimde. Meydanın büyük kapısı açıldı. Korumalarla gelen adama baktım. Tüm bedenini aklıma kazıdım. Bir kadının sesini kesenlerin sesleri benimle beraber karanlığa gömülcekti. Meydanın ortasında yürüdü. Her adımında bir kadın nefes almayı bırakıyordu.Benle Arya'nın önünde durdu. İkimizin başımızı kaldırtmasını emretti.Arya'nın kalbindeki gümbürtü adeta meydanda yankılanıyordu.İkimizin gözüne odaklandı. Hikayenin başlangıcı.

Mavi gözlü kadını istiyorum, dedi soğuk bir sesle.

Niye mavi gözlü kadın niye yanındaki değil diye sordu büyük patron.

Biz tutku isteriz , o şehveti duygularla desteklemeyi severiz. Mavi gözlü kadında var. Yanındaki ise duygusuz ona ne yaparsam yapim bana karşı koymaya çalışmayacak. Gücü olmadığından değil.Duyguları bizle kirlenmeyeceği için dedi adam.

Bir kahkaha sesi yankılandı O yankı hiç bir kadının kulaklarından silinmeyecekti. O kahkanının sahibi bendim.Buarada olanlar sadece benim cehenemim olacaktı.Dostumun değil

Arkadaşlar tanıtımdır. Bu olayda kişiler ve olaylar kurgudur