Burağın bana sarılmasıyla gözler üstümüze dönmüştü. Özellikle de sırtımda meraklı bakışlar olduğuna yemin edebilirdim. Burak benden sonra kız kardeşi Sedefe sarıldı ve onu alnından öptü. En sonunta üstteğmenime dönerek

"Buraya atanmışız heralde komutan." dedi gülerek. Atanmış mı?

"E baktım bana burada ihtiyaç var geleyim dedim. Bazı öğrenciler sorunluymuş da." bunu bana bakarak söylemişti. Sorunluymuş. Sensin sorunlu. Çattık ya. Burak masanın başına oturdu ve sohbet etmeye başladık burak geldiği için biraz daha rahatlamıştım. Melih denen adam bana bakarak

"Nereden tanışıyorsunuz devrem ile?" demek asker arkadaşıydılar. Yüksek ihtimalle bunların hepsi asker arkadaşıydı. Üstteğmen bile.

"Iıı" ne diyeceğimi düşünürken, Burak durumumu anlayıp yardım etti.

"Çocukluk arkadaşıyız biz devrem." dedi. Çocukluk arkadaşı. Yetim öksüz çocuğun kahramanı.

"Ooo nasıl tanıştınız peki?" ne çok soru soruyor aq. Ne desin çocuk sana. Bu küçükken kaçırıldı,6 yıla yakın işkence gördü. Sonra ben bir gece bu kızın sesini duydum gittim kaçırdım mı desin.

"Yere düşmüştü , bende yardım ettim. Sonra da hiç kopmadık." dediğinde Sedef gözlerini pörtleterek abisine baktı. Burak ona sus işareti yapınca karışmadı. Kendimi çok kötü hissettim o an, bir abi kardeşin arasına girmiştim. Yaptığımın bana yapılmasını hiç istemezdim. Burak masaya bakınca balıkları farketti, menüyü eline alınca şaşırdı ve bana göz işaretiyle ne yedin kızım sen ​? Dedi. Bende elimle boşver işareti yaptım.o biliyordu alerjim olduğunu.

"Eee beyler anlatın bakalım siz hepiniz bir arada? Hayırdır?" dedi Burak. Doğum gününü unutmazdı Burak. Demek başka şeyler için olduğunu düşürüyordu.

​​​​"Büyük bir operasyon var diye duydum." dedi Emrah. Masadaki gözler üstteğmenime döndü. O ise bana bakıp tekrar önüne döndü.

"Galiba bazı şeyler bana söylenmek istemiyor." diye düşündüm tüm gözler bana döndü.

"Sesli mi söyledim ben onu."

"Evet aşkım." dedi Sedef

"Pardon aşkım dedim." Sedef'e bakarak gülmemek için zor tutuyorduk kemdimizi. Burak üstteğmenime dönerek

"Nare öyle bir insan olsa bu masada olmazdı Akın. Hem meslektaş sayılırsınız." diyerek beni savundu.

"Bazı askerlerimiz Filistin'e yardım için yurt dışına savaşa gönderilecekler." Melih masaya bakarak

"Karşılığında?"diye sordu cevabını biliyormuş gibi

"Devlet para alacak ve bir kısmını askerlere verecek." dedi üstteğmen. Para için can bile verilir yani.

Masada büyük bir sessizlik oluştu. Burak bu sessizliği bölerek

"Sende var mısın bunda?" diye sordu Akın'a

"Evet ekibi ben kuracağım." dedi ondan dolayı bizim okula aranmıştı.

"Gönüllüler mi?" dedi Burak

"Evet tamamen gönüllüler olacak." dedi Akın

"Sen gönüllü müsün?" diye sordum bende. Gözlerimin içine bakarak

"Ben daima gönüllüyüm." dedi. Benden sonra herkes susunca bunun yanlış bir soru olduğunu anladım. Sedef'te anlamış gibi konuyu değiştirdi.

"Eee bu pasta nerede kaldı ya." diye söylendi.

"Ne pastası kızım balık yemedin mi sen az önce."dedi Emrah.

"Ne yani pasta yemeyeceğiz mi? Hem Nare çok seviyordu." dediğinde masadaki herkes kahkaya boğuldu. Ah Sedef ah

Biraz daha sohbet ettikten sonra kalktık. Saat 1'e doğru geliyordu. Sedef eve gel dedi ama kabul etmedim. Yeterince yük olmuştum zaten. Okulda kalacaktım. Asıl sorun şu ki okula bu saatte nasıl girecektim.

Umarım beğenirsinizzzz

Yorumlarınızı bekliyorumm😙😙😙