(Arenden)

Sabah uyandım yine evdeki tartışmalar bitmiyordu. Kafayı yemek üzereyim artık annem ve babam boşanma aşamasındalar,babam sürekli geceleri içip içip anneme sataşıyordu. Bu durumdan hem annem hem de ben bıkmıştım artık geçen gün boşanma davası açmıştı annem babama.babamdan nefret ediyorum kafamdaki düşüncelerden kurtulup,elimi yüzümü yıkamak için banyoya doğru ilerledim. ta ki annnemin çığlık sesini duyana kadar Mutfağa koştum bir çırpıda. O da neydi?babam anneme mi vurmustu mutfağa girdiğimde annem yerde yüzü kıpkırmızı ağlayarak yanağını tutuyordu.Babam ise bidaha bu evde benim sözümden çıkılmayacak diye bağırıyordu. Babam'ın yanına gittim "napiyorsun sen?" diye bağırdım bı yandan annemi kaldırmaya çalışıyordum. Babam ise "o kadın bunu haketti" diyerek baş parmağını üzerime savurdu. Annemi yerden aldığım gibi mutfaktan uzaklaştım bı an önce o babam olacak adamdan kurtulmaliydik. Annem "kızım"diye sarıldı. Annem çok masumdu bana göre. Keşke babam gibi biriyle evlenmeseydi. Annem bir anda "okula gidiyorsun hazırlan Aren geç kalma" dedi. Endişeliydi. Annem okumamı çok istiyordu iyi bir üniversite kazanmami da anneme peki annecim kendine dikkat et lütfen o pisliği göndereceğiz dedim ve kalkıp hazırlanmaya başladım. Üniformamı giyinip çantamı hazırladıktan sonra hiç bir şey demeden evden çıktım. kafam allak bullaktı. Ne yapacağım ben annem bu durumdayken nasıl giderim diye kendi kendime soylendim. En yakın arkadaşım eflan'ı aradım ve olanları anlatmaya başladım. Ağlıyordum. Eflan sakin olmamı,okula gelince konuşup herşeyi halledebilecegimizi söylüyordu. İnanamiyordum inanmıyorum bu lanet adam başımızda oldukça ben bu pislik hayatı çekecektim. Okula gelmiştim herkes bana hortlak görmüş gibi bakıyorlardı. Şuan hiç birini çekemezdim gözlerim eflan'ı aradı. Çantamı bırakıp koridora baktım ve evet eflan oradaydı. Ona doğru koştum ve sarıldım. Eflan kantine inmemizi ve olanları anlatmamı istiyordu. Ben baştan başladım herşeyi anlattım eflan bu duruma çare bulmamızı söylüyordu düşünüyordu oda benimle birlikte üzülüyordu farkındaydım zil çaldı ve sınıflara gitmemiz gerekiyordu eflan göz yaşlarımı sildi ve beni sınıfa götürdü... Okul çıkışı... Tüm günümü uyuyarak geçirdim eflan destekcim olmuştu çok şey borçluyum o kıza. Çıkışta eflan gelebileceğini söylemişti ama istememiştim zaten çok şey yaptı bide onu yor.ak istemiyordum. Kulakligimı takıp müzik dinlemeye başladım ağlıyordum bı yandan karşıdan karşıya geçecekken dalmışım korna sesi geldi ve neredeyse araba bana çarpıyordu. Araçtan inen kişi zengin birine benziyordu arka koltuktan inmişti şoförü de vardı ve makam passatlarına benziyordu araba. Abi bana doğru yaklaşıyordu. "İyimisin" dedi dedim iyiyim. Niye arabanın önüne atliyorsun diye birden yükseldi. Ben kekeleyerek b-ben görmedim arabayı diyebildim sadece. Bu abi 30-35 yaşında vardı muhtemelen ama çok ihtişamlı bir giyimi vardı çok yakışıklıydı.ben daha fazla lafı uzatmadan "kusura bakmayın bidaha daha dikkatli olurum"diyerek oradan uzaklaştım. Adam arkamdan bakakalmıştı muhtemelen mal gibi davranmıştım adama ah şu kafam. Hızlıca evin yolunu tutarak eve girdim babam annemle bişey konusuyordu annem yalvarıyordu resmen babam olacak o adama. Ben içeri daldım birden "noluyo" diye bagirabilmistim sadece. Babam yüzünde anlam veremedigim bı duygu vardı. Öfkeli ve hüzünlü sanki. "Noluyo baba" dedim. Evet o adama uzun zaman sonra ilk defa baba dedim haketmiyor. Babam bana tokat attı bı anda şok olmuştum. "Bidaha bana o sesini yükseltirsen boğazını keserim senin". Diye tehditler savuruyordu. Ağlayacaktım dayanamıyordum ama o adamın karşısında asla. Yere düşmüştüm gözümden gelen bır damla yaşı silip yerden kalktım. "Bunu hiç unutmayacağım"diyerek içeri geçtim. Babam olacak o adam da benimle birlikte içeri geçti. Ve kafamdan aşağı kaynar sular dökülecek olan o cümleleri sarf etti. " Evleniyorsun yarın istemeye geliyorlar" dedi.