"ne diyorsun sen" diye bir anda yükseldim ve ayağa kalktım. "Otur yerine sana fikrini soran olmadı, hazırlık yapın yarın 7'de burdalar." Dedi. Ağlamak istiyordum ama ağlayamıyordum."ne demek ya evleneceksin hayallerim var benim 17 yaşında daha çocuğum evlilik benim neyime!". Annem geldi yanıma oturdu, sarıldı."anne vermezsin değil mi kızını onlara?" Annem çaresizlikle yüzüme baktı. Ne yani evlenmeme müsade mi edecekti?. " Annem ,canım kızım babana bişey diyemiyorum. Sakın evliliği onayladığımı düşünme bitanem. Ben seni yanıma alacağım o günü bekle." Başımdan aşağı kaynar sular döküldü resmen. Annem beni veriyordu o adamlara. Ağlamaya başladım bı anda annemin yanından kalktım odama gidip kapımı kilitledim hıçkıra hıçkıra ağlıyordum yastığı yüzüme bastırdım. Kimseyle konuşacak ne mecalim vardı ne de takatim. Ne kadar zaman geçti bilmiyorum uyuyakalmışım sesler yüzünden uyandım. Bizim karşı komşu Melahat abla, yan komşu Merve ablanın sesleri geliyordu. Bir hışımla yataktan kalktım ve salona gittim. "Ne oluyor burada". Melahat abla " ah benim güzel kızım evleniyormuymuş, bu yaşta evlenmek istedigine göre çok sevmişsin Allah mutlu etsin be yavrumm" dedi. Anneme baktım annem onaylamami istercesine kafasını sallıyordu. Bende " ya tabi Melahat teyzem çok sevdim" diyiverdim. Gülümsedi ve önüne döndü. Saatler geçtikçe korkum içimde filizleniyordu. Saat 5 olmuştu çoktan çoğu hazırlık bitmişti bı ben kalmıştım galiba. İçimde garip duygular vardı, babamda ortada yoktu zaten Allah bilir hangi cehennemdeydi? O cehennemde kalır da bidaha dönmez inşallah. Annem bı an önce odama çıkıp hazırlanmamı istedi o adam gelirmiş birazdan beni böyle görmesin bilmem ne belki burdan kurtulursam kacabilirdim ordan. düşüncelerimden sıyrılıp hazırlanmaya başladım. Bu benim kurtuluş biletim olabilirdi. Hazırlandım saçım için babam kuaför ekibini toplamış, eve getirdi. İlk defa yüzüm gülüyor olabilirdi. Bu benim kurtuluş biletimdi çok iyi değerlendirecektim bu adamla evlenip ordan kaçacaktım. Saçım makyajım herşeyim hazırdı son 10 dk kalmıştı gelmelerine, birazdan geleceklerdi. Dört gözle beklemeye başladım, ve o kapının tiz sesini duydum "tık..tık..tık...." Kapıyı açmak için yavaş adımlarla kapıya yöneldim. Bir de ne göreyim bu geçen bana az kalsın çarpan arabanın sahibi. Bunlar ciddi miydi? Bu adam o adamdı. Aklımı yitiriyorum galiba bayılacakken o adam tuttu, onun kollarının arasına düştüm. İçeriye götürdüler beni,babam bir yandan kusura bakmayın efendim diyerek o adama yaranmaya çalışıyordu. O ismini bilmediğim adam ise kehribar gözleriyle şefkatle yanımda bekliyordu. Kolonya döktü eline burnuma getirdi ayıltmaya çalışıyordu beni. En sonunda baygınlık halinden çıkıp uyandım. Adam kolumdan tutuyordu. "BIRAK!" diye bağırdım bı anda adam dumura uğraşmıştı, şaşkınlıkla bakıyordu bana ve bıraktı. Ben hala neyin içine düştüğümü bilmiyordum bunlar çok resmi giyinmiş 10 takım elbiseli adamdı. Peki ya kimdi bunlar?

Evett nasıl buldunuz bebeklerim diğer bölüme yazmayı unutmusum kusura bakmayın . Beğenip yorum yaparsanız çok sevinirim. Öpüldünüz bı sonraki bölümde gorusmek uzere....​​​​​​