UYARI: bir önceki bölüme ekleme yaptım (yazmayı unutup yayınlamışım şapşal gibi) onu okumadan başlamayın bölümeeee

Arda'dan...

Sedef'i o adamdan kurtarıp evimize dönmemizin üstünden altı saat geçmişti. Kaçırıldığı yerde geçirdiği bir buçuk haftalık süreç psikolojisini bir hayli etkilemişti onu. Geldiğimizden beri konuşmuyordu.

Bu altı saat içerisinde benimle bir, iki kelime anca konuşmuştu. İkide bir dalıyordu ve bir süre dışarıyla bağlantısını kopartıyordu.

Orada neler yaşadığını sormamıştım. Daha doğrusu soramamıştım. Duyacağım şeyler beni deli gibi korkutuyordu.

O aşağılık adam eğer Sedef'e dokunduysa veyahut zarar verdiyse ben kendimi affedemezdim.

Bunları düşünmeyi bir kenara bırakıp ân'a odaklanmaya karar verdim. Şuan benim evimdeydik. Sedef kucağımda uzanıyordu ve bende onun saçlarını okşuyordum.

"Benden ayrılmak istersen seni anlarım."

Saçlarını okşayan elim anlık olarak duraksadı.

" Sen. Ne saçmalıyorsun Sedef?"

Kafasını yukarı kaldırıp gözlerimin içine baktı. Gözleri kıpkırmızıydı. Uzun süredir bunu düşündüğü belliydi.

"Diyorum ki benden ayrılmak istersen seni anlarım. Sonuçta koca bir buçuk hafta orada ne yaşadığımı bilmiyorsun. Sormadıüna göre az çok tahmin ediyorsundur. Ben böyle bir kadınla birlikte olamam dersen, seni anlarım."

Gözlerinden akan yaşları hızlıca sildim.

"Böyle bir şey olmayacak Sedef. Sana neler yaşadığını sormamamın sebebi; seni zorlamak, kötü bir duruma sokmak istemememdi. Senden asla ayrılmayacağım. Asıl. Asıl sen benden ayrılmak istersen, seni anlarım. Seni bulamadım ben. Yardım edemedim sana. Keşke seni hiç yanlız bırakmasaydım. Hepsi benim suçum."

Yüzümü avuçlarının içine aldı. Hala ağlıyordu ama kendini gülmeye zorladı.

"Hayır, hayır, hayır. Senin hiçbir suçun yok. Zaten beni takip ediyormuş lanet herif. O gün olmasa başka bir gün kaçıracaktı beni. Bir kere kafasına koymuş. Allah'ın cezası. Zaten sende gördün beni götürdüğü yeri. Orayı bulman imkansız gibi bir şeydi. Konuşabilen mor kaplan kadar imkansız."

Son söylediği şeye yalandan sinirlenip burnunun ucunu ısırdım.

"Konuşabilen mor kaplan gayette gerçek bir kere. Bu bilgiyi bana hayatımda gördüğüm en güzel ve en dürüst kadın söyledi."

Söylediğim şeye gülmeye başladığında gülüşünü hafızama kazımak istercesine baktım. Aklımda tek bir düşünce belirdi.

Hayatımın geri kalanını bu kadınla beraber geçirmek istiyordum.

Hellooooo umarım bölümü beğenirsiniz. Yavaş yavaş sona geliyoruz. Birkaç bölüm sonra final yapacağım. Tadında kalsın istiyorum. VALORANT a da 30 - 35 gibi final yaparım muhtemelen. Kitaplar bittikten sonra yeni bir kurguya başlayacağım. Aynı VALORANT tadında bir kurgu olacak bilginize.

Dün o kadar hızlı geçtiniz ki sınırı yeni bölüm yetiştiremedimmmm.

Neyse umarım bölümü beğenmişsinizdirrr. Öpüldünüz💖💞🥂

Oy sınırı: 10

yorum sınırı: 15