Herkese selamlar :)

Bu benim yazdığım ikinci kitap birinci kitap bana özel kalsın istediğim için hiç yayınlamayı düşünmedim ama bu kitap benim için çok değerli ve çok güzel olduğunu düşünüyorum umarım kitapımı seversiniz :)

Bu kitaba başlarken benim yanımda olan arkadaşıma çok teşekkür ederim belki de o olmasaydı böyle bir kitap yayınlayamazdım.

Herkese iyi okumalar.Umarım sizelerde beğenirsiniz .

:):):)

İlk günümü hatırlıyorum da ne kadar da korkmuştum . Çok soğuk bir kış günüydü . Hava yağmurluydu . Şoför arabadan indiğimde elime bir bavul verdi ve arabaya binip arkasına bile bakmadan gitmişti. Karşımda kocaman bir okul duruyordu . Ormanın içindeydi . birkaç dakika hareket dahi edemeden okula baktım .

Ardından okuldan bir kadın çıktı ."Okulumuza hoş geldin burası senin yeni evin ." demişti . İçimden ama benim bir evim var demiştim . Kadın bana bakıyor ve bir şey dememi bekliyordu . O an içimden bir şey demek gelmemişti. Zaten ne diyebilirdim .

Korktuğumu anlamıştı o yüzden elimi sakince tutup "Hadi içeri girelim" demişti ve yürümeye başlamıştık . Hiç bir şey anlamamıştım . Sorgulamadan sadece yürüyordum .

Dadım nerede diye düşünmüştüm . Çünkü her zaman o yanımda olmuştu . Sekiz yaşındaki bir çocuk başka ne düşünürdü ki zaten. Mesela hayatının tamamen değişebileceğini nasıl düşünebilirdi.

Kapının önüne geldiğimizde durdu "Burası senin yeni evin ve yeni ailen . İçeride bir sürü çocuk var. Onlarla tanışmalısın "demişti . Ben yine cevap vermemiştim .Konuşmak istemiyordum .

İçeriye girdiğimizde bir sürü çocuk görmüştüm . Çok ses vardı .İçerisi yüksek tavanlı geniş bir alandı .Büyük koltukla , bir sürü oyuncak ve fazlaca yemek vardı. Gördüğüm şeylerin hiç birine anlam verememiştim .

Kadın elimi bırakmamıştı. Yanımıza bir adam gelip bavulu almıştı. "Burada gördüğün bütün çocuklarla tanışmalısın ve arkadaş olmalısın." demişti. Hiç bir şey söylemeden kadının elini bırakıp boş olan bir koltuğa oturdum .

Herkes çok mutlu görünüyordu .Doğduğumdan beri mutluluğu tatmamış bir çocuktum . Nasıl mutlu olunur onu bile tam olarak bilmiyordum .

Oturmaya devam ederken büyük olan kapı tekrarda açıldı .O kadın ve yanında bir erkek çocuğu vardı . Çocuğa baktığımda o da mutlu görünmüyordu .Belki o da benim gibidir diye düşünmüştüm . Etrafa bakındıktan sonra bir koltuğa uzanıp gözlerini kapatmıştı .

O an çocuğa karşı çok garip hissetmiştim . İlk defa biriyle tanışmak istemiştim ama korkmuştum. Benimle konuşmak istemez diye düşünmüştüm .

Ardından sırayla bütün çocukları almaya başlamışlardı . Ben ve iki kız almışlardı ve odamız olacak o yere çıkarmışlardı . Odaya girdiğimizde kızlar çok heyecanlıydı .

Oda gayet büyüktü , üç yatağı , üç dolabı ve üç çalışma masası vardı. Kızlar heyecanla yataklarını seçmişlerdi . Ben ise kalan yatağa gidip oturmuştum. Bizi getiren abi. "Burası sizin yeni eviniz, görüşürüz." demiş ve çıkmıştı .

O an neden herkes buraya bir ev diyor diye düşünmüştüm .Geçmiş çok önemlidir .Her arkana baktığında göreceklerindir.

"Alev hazır mısın ?" .Lila'nın içeriye girmesiyle geçmişimi düşünmeyi bir kenara bıraktım .Aslında geçmişimi düşünmemin sebebi anneme olacak olan bir operasyondu.

"Neden hazır olayım ?"diyerek balkondan odama girdim . Masanın üstünde ki dosyaları görmüş olmalı ki bana "Sen yine annene olacak operasyonumu inceliyorsun? " diye sordu. "Evet aklımdan çıkmıyor katılsam mı onu bile bilmiyorum."Lila'nın yanına yatağa oturdum .

"Alev bu konuyu kafana çok takıyorsun ve bu yüzden çok dalgınsın . Eğitim için hazırlanmamışsın bile. Hem daha çok var bunu sende biliyorsun. "Eğitim tamamen aklımdan çıkmıştı. Lila gerçekten haklı olabilirdi. "Neyse ben çıkıyorum sende hemen hazırlan seni kapının önünde bekliyoruz.

Lila çıktığı gibi dolabımdan tayt ve spor büstiyerimi aldığım gibi üzerime geçirdim .Saçım uzun olduğu için yukardan bağladım ve odamdan çıktım.