"ANNE!"

Okul için hazırlanırken aşağıdan abimin sesi gelince merdivenlerden aşağı nasıl indiğimi bile hatırlamıyorum karşılaştığım o görüntü kulaklarıma gelen berkanın ağlama sesi gidip kucağıma aldım berkanı abim ise hala annemi kontrol ediyordu yaşıyormu diye istemsizce göz yaşlarım boşalıyordu nasıl böyle bir şey yapabilmişti o kadar zalim insandı ki.....

Olaydan 11 saat önce yazar anlatımıyla:

Aradan zaman geçtikçe mezarın üstü daha çok karla kaplanıyor başında bekleyen bilinmeyen o adam gözünden sadece intikam ateşi çıkıyordu.

Beraygil ise yarım saat önce eve gelmişlerdi annesi ve üvey babası arasında çıt yoktu abisi bahçede kendisi salonda annesine yardım ediyordu Ayşe abla olmadığı için annesi Berkan ile ilgileniyordu beray yemekleri yapıp sofrayı kurduğunda teker teker hepsi masaya oturup yemişlerdi kimse bir şey demiyordu Emir ilk defa bu kadar susmuştu şimdiye ortalığa bağırıp çağırmalıydı

Anneleri artık bir şey yapmasının zamanı geldiğini düşünüyordu herkes Emir şirkete gitmek için kalktığında karşısında durmuştu Leyla "Emir yeri değil belki ama ben boşanmak istiyorum" Emir süzmüştü karşısındaki kadını ardından sırıtmış üstüne ilerlemişti genç kadının tek hatırladığı boynundaki sızı

Berayın anlatımı

Bu sabah her şey aynı olur diye beklemiştim ama annemin şah damarına patlamış şekilde görmeyi beklememiştim okulda olurum sanmıştım bugün fakat şu an annemin alındığı ameliyathanenin önündeyim bir şey beklendiği gibi ya da planlandığı gibi olmuyormuş meğersem Berkan kucağımda abim ameliyathanenin önünde gözleri dolu dolu ayakta dikilirken ben sık sık dua ediyorum ameliyathanenin kapısı açıldı doktor hayatımın diğer kötü haberini verdi annem bitkisel hayata geçmiş yanda nefes alamamaya başladım Sesim çıkmadı gene krize giriyordum cebimde kalan haplardan zar zor yuttum abimle birbirimize sarılmış Berkan hala ağlıyor annesini istiyordu hani biz annemizle babamızla bir şekilde vakit geçirmiştik ama berkan ne baba ne de annesi ile büyüyecekti o bir abla ve bir abi ile büyüyecekti

30 dakika sonra

Annem yoğun bakımda abim doktorlarla Başka ne Yollar deneyebiliriz diye konuşuyor Ben ise az önce berkan'ı uyutmuştum oturduğum yerin arkasından bir çıtırtı duyup arkamı döndüm kimse yoktu Sadece bir asker şapkası Belki bir hastayı kandır diye düşündüm pek takmadım Benim de babam Askerde o an aklımda birkaç anı canlandı

9 sene önce

Bugün babam gelecekti görevden barış manda kalıyorduk abim ve ben sabırsızlıkla kapının önünde bekliyorduk ardından kapı zil çaldı hemen açtık babamı gördük aynı anda babama sarıldık Babam da biz aynı anda kucakladı Albay Ali iki çocuk babası Ali babaların etrafında koşturup duruyorlardı sürekli O da elinden geldiği kadarıyla kızıyla hem Barbie oğluyla da maç yapıyordu eşi de onları keyifle izliyordu öyle çok seviyorlardı ki birbirlerine kızıyla her Barbie oynadığında kızı ben de büyüyünce Kendimi birken bulacağım deyip dururdu sinir olurdu küçük kızın daha büyümeden erkek merakı olmasına gene kapı zili çaldığında bu kez içeri Yüzbaşı Mehmet'in oğlu Furkan girdi Beray ile babası ile oynarken Berkay da Furkan'la maç oynamaya çıktı

Şimdiki zaman

Beray furkan'ın hayal meyal hatırlıyordu furkan abisinden 1 yaş küçüktü yani 26 yaşındaydı benden 4 yaş büyüktü düşüncelerimden sıyrılıp kucağındaki berkan'a baktım hiçbir şeyden haberi yoktu daha 2 yaşındaydı abisim oflayarak yanıma oturdu

Yok yok kurtuluş yok Beray

Berkan'ı ne yapacağız çok küçük Annem daha zor bakarken ikimiz nasıl Berkana bakacağız

Annemizin emaneti O bize öyle ya da böyle bakacağız başka çaresi yok

Kucağımdaki berkan'a baktı yüzünde saatleri sonra ilk defa bir gülümseme belirdi aldı berkan'ı annemin odasına bir ses yükseldi kalbi dışı durmuştu Doktorlar odaya girip müdahale etmeye çalışıyorlardı bir işe yaramıyordu Annem hayat dönmüyordu Artık tamamen ölmüştü Bu da babamın yanına gitmişti Belki de onu özlemişti

Biz artık yarım kalmamıştık artık bizim ailemiz yoktu

Bizim birbirimizden Başka kimsemiz yoktu......