Anılar sadece geçmişimizi hatırlamamızı sağlamaz, kim olduğumuzu da bilmemizi sağlar. Geçmişte yaptığımız her şey, bugün olduğumuz kişiyi oluşturur. Çoğu insan kim olduğunu bilmez, "Eskiden böyle biri değildim. Nasıl bu hale geldim?" der. Geçmişini hatırlasa, yaptıklarıyla nasıl bir insana dönüştüğünü zaten bilirdi. Kötü şeyleri hatırlamak yerine unutmak daha iyi hissettiriyor. Ama geçmişteki kötü şeyler bile bugün nasıl biri olduğumuzu belirliyor. Geçmiş çok büyük bir zaman dilimini kapsıyor. Eğer süper bir hafızamız yoksa olayları ya da olayların en önemli noktalarını unuturuz. Bu da şuan ki halimize nasıl dönüştüğümüzü anlayamamıza neden olur. Anıları saklamanın en iyi yolu yazmaktır. Sadece anılar değil, birine söyleyemediğimiz sözleri, yapmak isteyipte yapamadığımız şeyleri, başkaları saçma bulur ya da dinlemez diye anlatmadığımız hayalleri, gelecekle ilgili planları bunların hepsini yazarak, gerçekleştiremesek bile unutmamamızı sağlayabiliriz. Eski bir günlüğümüzde yazdığımız şeyleri okumak, eskiden hayalini kurduğumuz şeylerin, bizim için bugün ki anlamını düşünmek farklı bir his. Ya orada yazanları gerçekleştirdiğimiz için mutlu oluruz ya da "O zamanlar ne kadar farklıymışım, böyle bir şeyi yapmak istemişim" diye düşünürüz. Ama her iki seçenekte de güzel hissetirir. Bazen geçmişin anılarını düşünmek ya da gelecekle ilgili hayaller kurmak bugünden kaçmak için iyi bir yoldur. Her kaçış fiziksel olmak zorunda değil. Bazen beden yerinde kalmalı, sadece ruh geçmiş ya da geleceğe gitmeli. Anılarda ya da hayallerde dolaşmalı.