Doğanın iki yüzü vardır, besleyen ve yok eden. İşte bu yok eden yüz bile, uzaktan bakıldığında nefes kesici bir güzelliğe sahip. Yanardağlar, yeryüzünü lavlar ile kaplayarak her şeyi kül ederken, alevlerin gökyüzüne yükselişi adeta bir ateş dansı gibidir. Hortumlar, gökyüzünde dev bir hortum dönerek her şeyi yerle bir ederken, o devasa yıkım gücü karşısında hayranlık uyandırır. Denizlerdeki fırtınalar, dev dalgaların köpürerek kıyıya vurmasıyla adeta doğanın öfkesini gösterirken, bu görkemli manzara karşısında insanın nefes kesilir. Gök gürültüsü, gökyüzünün öfkeli çığlığı gibi yankılanırken, yıldırımlar gökyüzünü aydınlatan parlak çizgilerle süsler. Kar taneleri, gökyüzünden yavaşça inerken her biri eşsiz bir sanat eseridir. Gökkuşağı, gökyüzünde ortaya çıkan büyülü bir köprü gibidir. Meteor yağmurları, gökyüzünde parlayan yıldızların bir dansı gibidir. Ay tutulmaları, ayın mistik bir güzellikle kızarmaya başlamasıyla adeta bir peri masalı gibidir. Doğa, hem yaratıcı hem de yıkıcı gücüyle bizi hem korkutur hem de büyüler. Belki de bu çelişki, onun en büyüleyici yönlerinden biridir. Doğanın her olayı, kendi içinde benzersiz bir güzelliğe sahiptir ve bize evrenin sonsuz gücünü hatırlatır.