İnkâr etmek, gerçeklerle arana camdan duvar koymak gibi. Gerçeklerle arandaki bağ ince, kırılgan, basit bir cam. "Aslında öyle değil, inanmıyorum, kesinlikle yanlış anlaşılma..." diyerek hep bir şeyleri inkâr ediyoruz. Sonra bir gün şüphe duyuyoruz "ya gerçekten öyleyse " diye ve cam duvar çatlamaya başlıyor. Önce küçük çatlaklardan gerçekler yavaşça sızmaya başlıyor,gerçekler istediğimiz gibi olmayınca tekrardan camı onarıp inkâr etmeye çalışıyoruz.Ama bir kere çatlaklardan o gerçekler girdi mi, artık kendimize ne söylersek söyleyelim inkâr edemiyoruz. Sonunda beklenen oluyor ve cam kırılıyor. Aradayken incecik dediğimiz cam parçası, kırılınca tonlarca ağırlıkta kayalara dönüşüyor ve gerçeklerin altında ezilmemizi sağlıyor. Bugün inkâr edip o cam duvarın arkasına attığımız her gerçek,cam kırıldığı zaman altında kalacağımız enkazı daha da büyütüyor.