Gelecek, karanlıkta uzun koridorun sonunu görmeye çalışmak gibi. Tahminlerde bulunuruz, etraftan yansıyan ışıklardan önümüzü biraz görebiliriz ama asla o koridoru net olarak göremeyiz. Her zaman göremediğimiz bir şeyler çıkar karşımıza, bir yerlere çarparız ya da hayran kalacağımız bir tablo görürüz, ayağımız bir şeye takılır, tam düşeceğimizi sanarken son anda gördüğümüz bir sandalyeye tutunup düşmekten kurtuluruz. O koridor her zaman sürprizlerle dolu, iyi ya da kötü her şey var ve yolun uzunluğunu asla bilmiyoruz. Gelecek ile ilgili bir sürü tahminlerim var ama beklenmeden ortaya çıkan bir şey bütün planın değişmesine sebep oluyor ve gelecek asla netleşmiyor. Şans oyunu gibi önüne en iyisi ya da en kötüsü çıkabilir. Bazen düşünüyorum, geleceği bilmek nasıl olurdu? Bir sonraki adımımı daha atmadan bilsem o adımı atar mıyım? Yapacaklarımın sonucunu bilsem yarın olmadan yarını bilsem, sonraki günleri bilsem, o zaman gelecek gelecek olmaktan çıkar mı? Bu durum sana alınan hediyenin ne olduğunu bilmek ama bilmiyormuş gibi heyecanla paketi açmaya çalışmak gibi.