Oyuncağını, kitabını ya da kıyafetini kaybetmek önemli değil de sevdiğin birini kaybetmek çok can yakıyormuş. Küçükken anlamıyorsun ama büyüdükçe ne demek olduğunu öğreniyorsun. Küçükken kaybettiğin insanlar daha az can yakıyor, o zaman ne olduğunu bilmiyorsun, öğrendiğin zaman da yokluğuna alışmış oluyorsun. Ya şimdi ? Her gün gördüğün, ne kadar kızsan da aslında çok sevdiğin birini, bir daha göremeyeceğini bilmek! Daha da kötüsü aslında çok sevdiğin, saçma nedenler yüzünden ondan ayrı kaldığın, bir gün gelecek ve kaybettiğimiz tüm zamanları telafi edip bir sürü yeni anı biriktiricez dediğin insanı, son bir kere bile göremeden kaybetmek...

İnsan kendi gidince daha kolay oluyor ama başkası gidince çok zor oluyormuş, bu duyguyla nasıl başa çıkılır bilmiyorum.