Bazen mantık en büyük düşmanımız oluyor. Boş ver elmayı havaya atarsan yere düşer kuralını,havaya attın ve havada kaldı bu kadar basit. Gökyüzü mavi değil turuncu ve bulutların hepsi aslında gökyüzünde yüzen balıklar. Gökkuşağı göründüğü zaman gökyüzünde ki periler bizi misafirliğe çağırıyorlar. Evlerinin kapılarını en güzel renklere boyayıp açıyorlar. Bazen mantığı bir odaya kapatıp kapıyı kilitlemek gerek ve saçmalayabildiğimiz kadar saçmalayıp, hayal gücümüzü büyütebildiğimiz kadar büyütmek gerek. Bazen de sadece mantığı dinlemek gerek,hayaller hayatımızı zorlaştırmasın diye bu sefer onları kapatmak gerekir. Ama ikisini de sınır koymadan yaşamayı asla unutmamalıyız. Hayat; ne kadar hatalı olsak da, kusurlu olsak da, güçlü ya da güçsüz olsak da bitiyor,bitmeden önce yaşamak gerek. Hepimiz bunu sürekli unutuyoruz. İstediklerimizi yarın ya da sonrasında yapabiliriz diyoruz,sevdiklerimizi kırıyoruz ya da onlar bizi kırıyor ve daha sonra telafi edilir diye düşünüyoruz. Bir gün bunları yapamayacağız,belki o gün bu gündür. Bu yüzden ertelemeden yaşamalıyız,bir anda Don Kişot olmalı ve doyasıya saçmalamalıyız. Bir an kusursuz biri olmayı bırakmalıyız,işlere ara verip sevdiklerimize zaman ayırmalı, sonra yaparım dediğimiz hayalleri gerçekleştirmeliyiz. Tabi ki sorumluluklarımız var ve bunları yapmamız gerekiyor ama bunu abartıp kendimizi ve yaşamayı unutmamalıyız. Sadece nefes almak için yaşamamalıyız,gerçekten yaşamak için yaşamalıyız.