Hayat, inişleri çıkışları olan bir yolculuktur. Her daim güneşli günler yaşamaz, bazen de yağmurlu havalara yakalanırız. Bu durum, insan olmanın kaçınılmaz bir gerçeği gibidir. Sürekli tebessüm etmek, her sorunu çözüme kavuşturmak mümkün değildir. Bazen, yaşamın yükünü omuzlarımızdan indirmek, bir köşeye çekilip yalnız kalmak, hatta biraz surat asmak bile gerekir. Kötü günler, içimizde derin izler bırakabilir. Basit bir konuyu anlamakta zorlanır, en küçük sorunları büyütebiliriz. Bu durum, yaşadığımız deneyimlerin bizi yorması, ruhumuzu tüketmesiyle doğrudan ilişkilidir. Yaşadığımız olumsuzlukları görmezden gelmeye çalışmak, onları yok etmeyecektir. Aksine, bu duygular içimizde birikerek daha büyük sorunlara yol açabilir. Kimse kusursuz bir hayata sahip değildir. Herkesin, hayatın yükünü omuzlarından atmak istediği, bir süreliğine yalnız kalmak istediği anlar olur. Bu durum, zayıflık değil, aksine insan olmanın bir parçasıdır. Kendimize mola verme hakkımız olduğunu kabul etmek, yaşadığımız olumsuz duyguları kucaklamak, tıpkı yılanın deri değiştirmesi gibi, ruhumuzu yenileyebilmemiz için önemlidir. Mola vermek, sadece bir lüks değil, aynı zamanda bir ihtiyaçtır. Bu sayede, kendimizi daha iyi tanır, güçlü yönlerimizi keşfeder ve zorluklarla başa çıkabilecek gücü kendimizde bulabiliriz. Unutmayalım ki, hayatın her mevsimi güzeldir. Bazen karlı kışlar, bazen de yağmurlu sonbaharlar yaşarız. Önemli olan, bu mevsimleri kabullenmek ve hayatın akışına bırakmaktır.