Herkes mükemmel olmaya o kadar odaklanmış ki basitliğin güzelliğini unutmuşlar, kimse ya da hiç bir şey mükemmel olmak zorunda değil. Yeterince uğraşılırsa mükemmel olur ama ne gerek var ki bu kadar kusursuzluğa, sadece hayatımızdan zaman kaybetmemize sebep oluyor. Ölürken en çok pişman olduğumuz şey hayatımızda boşuna harcadığımız zamanlarmış. Bunu öğrendikten sonra bu pişmanlığı yaşamayı neden isteyeyim ki? Kusursuz olmak istemiyorum, ben kusurlarımla daha mutluyum ve başkaları her zaman eleştirecek bir şeyler bulur. Başka insanlar ne düşünür diye paranoyaklaşarak hayat geçmez, nerede ve neyle mutluysa onu yapmalı insan, o zaman gerçekten yaşamış olur. Zaman hızla geçiyor ve geriye ne kadar kaldı bilmiyoruz, hala buradayken keyif alarak yaşamalıyız, korkmadan hatalar yapmalıyız. Herkesin yürüdüğü yolda 'doğru olan yürümek 'deyip yürümek zorunda değiliz, bazen koşmalıyız belki de kayarak gitmeliyiz. Her göz aynı görmez, her beyin aynı düşünmez. Her zaman farklılıklar olacak ve doğru olanı yapmalıyım, kusursuz olmalıyım saçmalığının başı, ucu, sonu yok, sadece yaşamak var. İster kendi istediğin gibi yaşarsın, ister başkalarının istediği gibi.