Son gidişler,ilk gelişleri, selamlaşmaları, vedaları, kavgaları, mutlulukları ölümsüzleştirir. Arkana bakarsın, anılar sırayla gelir, önce ilk geldiğin an sonra tanıştığın insanlar, ilk heyecanın, bulunduğun yeri merak edişin, tanımadığın bir sürü insan. İlk arkadaşların, ilk mutlulukların, sinirlenmen, telaşların her şey sırayla zihninden geçer, senin için ölümsüzleşirler. Küçücük bir zaman diliminde sürekli tekrar eder anılar, bir zamanlar basit olan yer şimdi senin için vedalaşması zor bir yere dönüşür. Orası yeni anılarının doğduğu ama artık veda etmen gereken yerdir, orada kalmak seni mutsuz ediyorsa artık gitme zamanı gelmiş demektir ama o an o anılar sanki gitmemen için ellerinden geleni yapıyor gibi olur. Mutlu olmak için anılarına son bir selam verip, sevdiklerinle vedalaşıp, o yere son bakışlarını atıp gitmelisin. Dünya çok büyük daha veda edeceğin çok şey var. Şuan elinin altında olduğu için farkında değilsin ama bir gün hepsine teker teker veda edeceksin,en zor vedaları bile günü geldiğinde yapacaksın.Sonrasını bilmesende bazen sadece gitmelisin,son bir bakış ve bir daha arkana dönme, sadece git ve senin için güzel bir anı olarak kalsın. Kalırsan mutsuz olacağın yerin daha fazla kötüleşmesine fırsat vermeden gitmek en iyisi. Şimdi gidersen güzel bir anı olarak kalır ama gitmekten vazgeçersen nefret edeceğin bir yere dönüşür.