Eşyalarımı alıp odadan çıktığımmızda annem ve babam bana yaklaşmaya çalışmıştı.Aras bana yaklaşmalarına engel olmuştu.

"Sen kimsin lan?"

"Kızıma dokunurken senden mi izin alacağım?"

"Bundan sonra benden izin alacaksın!"

"Miray! Ne diyo bu?"

Aras beni kucağına alıp hastaneden çıkarmış arabaya bindirmişti.

"Elisa diye bi kız arıyor."

"Aç bebeğim."

"Alo? Aras? Miray nasıl? Çıktınız mı?"

"Miray iyi merak etme çıktık bana gidiyoruz şimdi."

"Tamam dikkat edin."

"Elisa, Mirayın eşyalarını toparlayıp bana getirir misin?"

"Yiğiti ara beraber gidin."

"Tamam görüşürüz."

Elisa'nın kim olduğunu hatırlamaya çalışıyordum.Ama hatırlayamıyordum.

"Neden durduk?"

"Seninle konuşmam gereken bi konu var güzelim."

Arabadan inip Aras'ın koluna girmiştim.Kayalıklara oturduktan sonra tamamen dikkatimi Aras'a verdim.

"Bir süre göreve gitmeyeceğim.Bu süre ne kadar sürecek bilmiyorum.Görevdeyken ufak bi kaza oldu o yüzden doktorlar bir süre askerliğe ara vermemi söyledi.İyice iyileşmeden mesleğine dönme dedi."

Ağzım açık dinliyordum.Kaza'dan hiç bahsetmemişti.

"Ne zaman oldu bu kaza?"

"2 ay oldu bitanem."

"Neden konuştuğumuzda söylemedin?"

"Üzüleceğini bildiğim için yüz yüzeyken söylemek istedim."

Gözyaşlarımı durduramıyordum.Aras beni kendine çekip kafamı göğsüne yasladı.Ona bişey olsun istemiyordum.Hayatım da herkesten çok ona değer veriyordum.Ona bişey olursa yaşayamazdım.

"Ağlama güzelim yanındayım ben."

"Gitme."

"Gitmiyorum bebeğim burdayım."

"Seni çok seviyorum."

"Pamuk şeker ister misin yavru?"

"Oluur."

Aras pamuk şeker satan abi'nin yanına gittiğinde bende peşinden ilerledim.

"Kaç tane vereyim?"

Aras'ın gözleri beni bulduğunda elimle iki yapmıştım.

"2 tane olsun abi bir pembe bir de mavi olsun."

"Afiyet olsun."

"Teşekkürler."

Aras pamuk şekerleri bana uzattığında pembe olanı geri vermiştim.Mavi olanı yemeye başlamıştım.Arasımı unutmam yemek istemese de ona da zorla yedirmiştim.Kafamı Aras'a çevirdiğimde Aras gülerek beni izliyordu.Demiştim ya hani babamla yapmak istediğim herşeyi Arasımla yaptım diye bu da onlardan birisiydi.

Aras benim herşeyimdi.Bizimkisi ilk görüşte aşktı.Elisayla tanışmadan yıllar önce tanıştık bi Aras'la.Nasıl mı tanıştık?

Ben ve annem yine bir gün babamdan şiddet görüyorduk.O gün annemden çok ben dayak yemiştim.Aras'ın arkadaşı bizim yan komşumuzdu.Kavga seslerimizi duyunca gelip bakmak istemişler.Babam beni kolumdan tutup evden atmıştı.Sert bi şekilde kafamı zemine çarpmıştım.Aras olmasaydı hayatım daha da kötü olacaktı.Beni o hayattan kurtaran kişi Arastı.Asker olduğunu söylemişti.Numarasını vermişti.Eğer birdaha sana zarar vermeye kalkarsa beni ara demişti.Bizim tanışma hikayemiz de böyle işte.

Aras'ın 18 yaşında kız kardeşi vardı.Ezgi o zamanlar tanımasa bile bana çok destek olmuştu.Benim tekrar yaşamaya mücadele etme sebebim Aras, Ezgi ve Elisaydı.Onlar hayatımda olmasaydı şuan ne halde olurdum düşünmek bile istemiyordum.

Abim yine aramadı.Evet benim birde abim var Hakan, beni hiç sevmeyen, bana hiç inanmayan bi abimdi.Ben onu her ne kadar sevsem bile o beni hiç sevmedi.Hep dışladı,zorbaladı,inanmadı,sevmedi.Bir kez dahi olsun beni görmeye gelmedi.