Gözlerimi açtığımda Aras yanımda değildi.Yataktan çıkıp evi aramaya başladım.Hiç bir yerde bulamıyordum yatak odasına çıkıp telefonumu elime aldım Aras'ı aradım ama ulaşılamıyordu.

İyice meraklanmaya başlamıştım normalde haber vermeden giden birisi değildi.Dışarıdan konuşma sesleri gelince kapıya doğru gittim.Konuşmaları dinlemeye başladım.

"Aras üsteğmen vurulmuş."

Şok'tan dilimi yutacak raddeye gelmiştim.

"Yengeye söyleyecek miyiz?"

"Bilmiyorum."

Daha fazla dayanamayarak kapıyı açtığımda korumaların bakışları bana dönmüştü.

"Beni Aras'ın yanına götürün!" ikisi de boş boş bakıyordu.

"Yenge Aras Üsteğmen görevde."

"Konuştuklarınızı duydum eğeleyip gevelemeyin."

"Peki yenge."

Kapıyı kapatıp yatak odasına çıktım.Üzerime sweet altıma da eşofman giyip saçımı topladım.Çantamı toparlayıp aşağıya indim.Evden çıktıktan sonra arabaya bindim.Hastane çok uzak değildi.Aras'ı çok merak ediyordum.Onu kaybedemezdim.

"Yenge üzülme Aras abi iyileşecek."

"İyileşecek değil mi?"

Korumalardan biri belli belirsiz kafasını salladı.Hastaneye geldikten sonra hızlıca kapıyı açıp indim.Korumaları umursamadan koşmaya başladım.Danışma'nın yanına koştuktan sonra konuşmaya başladım.

"Aras Korkmaz?"

"5. katta yoğun bakımda."

Kafamı sallayıp merdivenlere yöneldim.Koridorda ki herkesin bakışları bana dönmüştü.

"Yenge senin burda ne işin var?"

"Aras nerede?"

"Ameliyathaneye alındı iç kanama geçiriyormuş."

Kendimi tutamayarak daha fazla ağlamaya başladım.Ameliyathane'den çıkan hemşireyi tutup durumunu sordum.

"Şuan durumu iyi daha fazla bilgi veremem üzgünüm geçmiş olsun."

Bian da o adamı karşımda görmüştüm...

Babamı...

Bana doğru geliyordu.Kolumdan tutp çekiştirmeye başladı.Korumalar ve Aras'ın arkadaşlarının bakışları bize döndü.

"Napıyosun lan sen it herif!"

Hepsi aynı anda araya girdikten sonra beni arkalarına almışlardı.Şiddete sessiz kalacak kişiler değillerdi.Korumalar babamı gönderdikten sonra doktor geldi.

"Aras Korkmaz'ın yakınları siz misiniz?"

"Evet durumu nasıl?"

"Durumu şuan da iyi bir kaç saat yoğun bakımda duracak hastamız daha sonra odaya alacağız."

5 saat sonra...

Aras'ın doktoru koşarak yoğun bakım odasına girdi.Perdeler kapalı olduğu için göremiyordum.Gelen hemşireyi durdurup ona sordum.

"Noluyor?"

"Hastamız uyandı doktor kontrol ediyor birazdan odaya alacağız."

Mutluluktan konuşamıyordum.Doktor yoğun bakım odasından çıktıktan sonra yanıma geldi.

"Hastamızı bir kaç gün misafir edeceğiz geçmiş olsun."

"Teşekkürler."

Hemşire'nin yanını gidip "Aras'ı görebilir miyim?" diye sordum.

"Tabiki ama hastamızı yormayalım kalabalık olmasın."

Aras'ın yanına girdim.

"Güzelim." Aras'a doğru gidip sıkıca sarıldım.

"Sana birşey oldu diye çok korktum."

"Merak etme bebeğim, seni kolay kolay bırakmam."

"Neden habersiz gittin?"

"Acil çağırdılar yavrum o yüzden haber veremedim özür dilerim sevgilim."

"Anladım neyse eve gidiyim kıyafet getiriyim sana."

"Tek başına gitme."

Kafamı salladıktan sonra odoadan çıkıp asansöre yöneldim.Hastaneden çıktıktan sonra arabaya bindim.

Eve gelene kadar uyumuşum.Eve girdiğimde yatak odasına çıkıp Aras'ın rahat edebileceği kıyafetleri çantaya koydum.

Korumayı yanıma çağırdıktan sonra Aras'ı arayıp başka istediği birşey var mı diye sormasını istedim.

"Yokmuş yenge."

"Tamam sağol."

Çantayı korumaya verdikten sonra evden çıkıp arabaya bindim.Hastane'nin önü kalabalıktı, siyah araçlar duruyordu.

Aras'ın odası 2.kattaydı.Onun için merdivenden çıktım.Aras'ın odasından takım elbiseli orta yaşlarda birisi çıkıtı.

Odaya girdikten sonra Aras'ın bakışları bana döndü.Aras'a soğuk yapıyordum habersiz gittiği için.

O bu konuyu çok ciddiye almasa da benim için önemliydi.Onu kaybedebilirdim.

"Güzelim hoşgeldin."

"Hoşbuldum."