Sabah erkenden kalkıp yola çıkmıştım. Annemin kaldığı hastaneye gelmiştim.

"Günaydın anne."

"Günaydın oğlum hoşgeldin."

"Hoşbuldum nasılsın bugün anne?"

"İyiyim oğlum sen nasılsın?"

"İdare eder sen iyi ol yeter Ebrar ne zaman çıktı?"

"Sen gelmeden 15 20 dakika önce gitti oğlum."

"Tamam ben bi telefonla konuşayım bide doktora bakacağım."

Annem kafasını sallayınca odadan çıkmıştım hakan abiyi arayıp telefonu kulağıma götürdüm.

"Günaydın kardeşim annen nasıl?"

"Şuanlık iyi abi."

"Aman iyi olsun kardeşim."

"Abi gökçe dönmedi mi hâlâ?"

"Yok kardeşim dönmedi."

"Tamam abi sağol."

"Bugün yanına gideceğim olayları bir bir anlatacağım kardeşim merak etme aklın kalmasın."

"Tamam abi nasıl peki iyi mi?"

"İyi kardeşim."

"Tamam abi doktorla konuşacağım ben görüşürüz selam söyle gökçeye."

Telefonu kapattıktan sonra doktoru bulmaya gittim tüm koridorları gezdim ama yoktu tam arkamı döndüğüm sırada doktor karşımda duruyordu.

"Ceylan hanımın yakını mısınız?"

"Evet oğluyum durumu nasıl annemin?"

"Şuanlık gayet iyi yavaş yavaş atlatıyor tekrar bi muayene edip taburcu edebiliriz ilaçları her gün düzenli bi şekilde içmesi gerekiyor haftaya kontrole bekliyorum."

"Tamam teşekkürler."

(Gökçe'nin anlatımıyla.)

İnsan tahammül edemeyeceği zannetiği şeylere çabuk alışıyor ve katlanıyor. Bende yaşayacağım..
Ama nasıl yaşayacağımı bilmiyordum. Bundan sonra ki hayatım nasıl olacak en ufak bi fikrim yoktu ona çok alışmıştım onsuz boşlukta gibiydim...

Sabah kalkıp kahvaltımı yaptıktan sonra salona geçip kitap okumaya başlamıştım. Kitabım bitince mutfağa gidip bulaşıkları yıkamıştım.

Mutfaktan çıkarken kapı çalmıştı. Gelen abimler olmalıydı. Yavaş ve sakin adımlarla kapıya gidip kapıyı açmıştım.

"Hoşgeldiniz gelsenize."

"Hoşbulduk abicim."

Salona geçip oturmuştuk hep birlikte yengemle havadan sudan konuşmaya başlamıştık.

"Gökçe?"

"Efendim abi?"

"Buğra'nın cidden böyle bişey yapabileceğini düşünüyor musun?"

"Düşünmek istemiyorum abi."

"Düşünme zaten buğra herşeyi anlattı bize o yetmedi herşeyi anlatmarı için orkun ve ezgiyi gönderdi bizim eve."

"Nasıl yani abi açık konuşur musun?"

"Buğra o gün annesinin kanser olduğunu öğrenmiş napacağını bilememiş içmeye gitmiş sonra dışarda ezgi çıkmış karşısına zorla öpmüş o sırada da orkun fotoğrafı çekmiş. Buğra kendisi anlattı bana sonra ezgi ve orkunu gönderdi sende kafanı topla geri dön buğra'nın sana ihtiyacı var abicim."

"Bu kadarı da fazla artık orkun ve ezgi bunun bedelini misliyle ödeyecek."

"Biz gidelim artık fazla vaktimiz yok görüşürüz abicim dikkat et kendine telefonunu da aç artık buğraya yaz adam akıllı konuşun."

"Tamam abi sizde dikkat edin görüşürüz."

Telefonu elime alıp aylar sonra ilk defa açmıştım. Whatsappa girip buğra'ya mesaj atmak için girmiştim..

58 cevapsız arama...

Tüm aramalar buğradandı...

Siz: Motorcu.

Motorcu: Ben doğru mu görüyorum?

Siz: Evet annen kansermiş geçmis olsun inşallah atlatır..

Motorcu: Teşekkür ederim Hakan abi anlattı mı sana olanları?

Motorcu: Yemin ederim allah belamı versin benim hiç bi suçum yok.

Siz: Biliyorum abimgil anlattı herşeyi.

Motorcu: Ne zaman geleceksin?

Motorcu: Geri geleceksin dimi? Tek bırakma beni burda lütfen ihtiyacım var sana.

Siz: Geleceğim motorcu merak etme tek bırakmam seni orada.

Siz: Orkun ve ezgi bu yaptıklarının bedelini ödeyecekler.

Motorcu: Ödesinler onlar umrumda değil yeter ki geri dön bana.

Siz: Yarın yola çıkacağım motorcu yarın yanında olacağım.

Motorcu: Seni çok seviyorum.

Siz: Bende seni çok seviyorum. Şimdi gitmem lazım görüşürüz motorcu.

Motorcu: Tamam güzelim dikkat et kendine.