Kalbinin kapısı ne kadar bekleticek beni ,

Kafandaki o sorular ne zaman rahat bırakıcak seni ,

Üzülenler neden üzerler seni ,

Kim seni yıllarca bekletti ,

Kurumuş bir yaprak canlanır mı?

Ölmüş bitki yine umutlanır mı ?

Sözler verilir kalbin sevilir o mektuplar ,

Beni yine unutturacak mı ,

Söz veriyorum kabul ediyorum ,

Gerçekten hiç çabalamıyorum ,

Ben yine o denizdeyim ,

Kalbimi kırdığın yerdeyim ,

Canlı çiçeklerin arasında birikmiş kin var ,

Kırılmışlık bir hiç kadar ,

Bunlar ne anlarlar ,

Hepsi çalınmış umutlar ,

Karşımda bir sürü insan var ,

Anlamışlar yaşamadıklarını ,

Herkes yargılar ,

Onlar bunun için bekçilik yaparlar ,

Dönüp hiç kendilerine bakmazlar ,

Kendilerinden başka herkes ilgilerini çeker ,

Bu kadar kırık var ,

Onlara hiç batmaz ,

Sabah bir çocuk vardı ,

Etrafında insanlar toplanmıştı ,

Kalbinin parçaları her yere dağılmıştı ,

Kimse dönüp bu kalp kimin diye sormadı....

YENİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE 💙💙💫💫