Rüya, sabah kahvaltısından sonra odasına çekilmiş, biraz kitap okumaya karar vermişti. Koridordan geçerken babasının ve ablasının çalışma odasında konuştuğunu duymuş, o an dikkatini çekmemişti. Ama sonra, babasının sesi alışılmadık bir ciddiyetle yankılandığında, ayakları istemsizce durdu.yine şirketle ilgili olmalıydı. Ne zaman yan yana gelseler, konu hep şirkete gelirdi zaten. Rüya derin bir nefes alarak daha da dikkat kesildi.Geri dönüp kapının hafif aralığından içeriye bakmamıştı ama kulaklarını odadan gelen seslere odaklamıştı.

"Defne, artık şirketin yönetimini sana devretme vakti geldi," dedi babası, sesi gurur doluydu. "Uzun süredir bunu planlıyorum. Sen bu şirketi en az benim kadar iyi yöneteceksin. Geleceği senin ellerine bırakıyorum.”

Rüya'nın nefesi kesildi. Kalbi bir anlığına durmuş gibiydi. Babasının bu cümleleri onun ruhunda yankılandıkça, göğsünde ağır bir ağırlık hissetmeye başladı. Şirket... Defne'ye bırakılacaktı.

Çocukluğundan beri hep aynı şeydi: Her zaman ablası ile kıyaslanmaya alışmıştı; onun kadar başarılı olmadığı ima edilirdi. Defne'nin ne kadar başarılı, ne kadar zeki ve ne kadar "kusursuz" olduğu sürekli vurgulanırdı. Ama bu sefer sadece bir kıyaslama değildi. Bu, geleceğine dair bir karardı. Rüya, varlığı bile sorgulanan bir gölge gibi hissetti kendini.

“Emin misin baba? Bunca yıllık emeğinden sonra...” Ablasının sesi, her zamanki gibi kararlı ve kendinden emindi.

Babası, sandalyesini gıcırdatarak yerinden doğruldu. “Evet kızım şirketi sana devredeceğim. Yıllardır bunun için çalışıyorsun. Başkasına güvenemem.” Sözler ağır, soğuk ve keskin bir hançer gibi Rüya'nın kalbine saplanmıştı.rüya, odanın kapısına yaslanmış, ellerini sıkı sıkıya kenetlemişti.Babasının gurur dolu ses tonunda, Rüya için yer kalmamış gibiydi.Demek babasının gözünde sadece ablası vardı.bunları duymak benliğindeki acılara bir tanesini daha ekledi.yine yenilmişti. her zaman olduğu gibi babası; ablası ile kendisi arasında bir seçim yapması gerektiğinde daima ablası kazanırdı.

Bir adım geriye çekildi, kapının önünden uzaklaştı ama o an duydukları zihninden çıkmıyordu. Odasına geri dönerken içindeki hayal kırıklığı dalga dalga büyüyordu. Her şey sanki yavaş çekimde ilerliyordu; ayakları yere batıyormuş gibi hissediyordu. Kitabını eline alıp okumaya çalışsa da gözleri satırları takip etmiyor, dudakları kelimeleri anlamlandırmıyordu. Zihni odaya kapanmış, o an tekrar tekrar gözlerinin önünde canlanıyordu.

Babası hep Defne’ye hayranlıkla bakardı. Ablası, okul hayatından itibaren her zaman başarılı olmuş, babasının gözünde "mükemmel" kızıydı. Rüya ise sürekli onun gölgesinde yaşamış, hep daha fazlasını yapması gerektiği hissiyle büyümüştü. Ama şimdi babasının planlarını öğrenmişti. Defne’ye verilen bu sorumluluk, bir yandan ablasına duyduğu hayranlığı artırırken, diğer yandan kendi değersizliğini gözler önüne seriyordu.

Yatağına uzandı, tavanı izleyerek düşüncelerine dalıp gitti. Peki ya kendisi? Rüya'nın hayatında nasıl bir yer vardı? Babası onun geleceği için ne düşünüyordu? Belki de Rüya, ablası kadar yetenekli değildi ama onun da bir yeri, bir değeri olmalıydı, değil mi? Fakat şimdi bu soruların cevapları boşlukta asılı kalıyordu. Babası ona hiç böyle bir fırsat vermemişti. Rüya, hiç sorulmamıştı bile.

Zaman ağır ilerliyordu. Gözyaşları istemsizce yanaklarından süzülmeye başladı. Bu karanlık duygu girdabının içinden çıkmak istese de nasıl yapacağını bilmiyordu. Belki de hiç kimse, onun iç dünyasında yaşadığı fırtınayı fark etmiyordu. Herkes ablasının başarısına odaklanmışken, Rüya'nın içinde kaynayan duygular, bastırılmış hayalleri, sessiz çığlıkları arka planda kalıyordu.

Rüya, derin bir nefes aldı ve yorganın altında kendini biraz daha sıkı sardı. Bu hayat ona adil gelmiyordu. Bir tarafta herkesin hayranlıkla baktığı, her adımı takdir edilen bir abla; diğer tarafta ise hep gölgede kalan, adeta unutulmuş bir kız kardeş. O an içinden bir isyan yükseldi. Belki de artık babasına, kendisini ne kadar değersiz hissettiğini anlatma vakti gelmişti.

bu hikayede güzel yorumlarınızı bekliyorum kuşlar. lütfen oy vermeyi unutmayın seviliyorsunuz öptüm bayyyy :😘 😘