@dark_soul
|
Tekrar okula dönmüştüm onlar ise arkamdan geliyordu Karnıma baktığımda kazağımda koca bir delik vardı hızlıca ceketimle kapayarak dersliğe doğru ilerledim Dersliğe girdiğimde ders yeni başlamıştı profesör den özür dileyerek yerime oturdum Bir iki dakika sonra Stefan Caroline Bonnie ve Elena da gelmişti Caroline hala bana pişmanlığını belli ederek bakıyordu önüme döndüm Nasıl böyle birşey düşünebilirlerdi Katherine kimdi neden Caroline adımı onlara söyledi Kafamda onlarca soru vardı kafamın içindeki sesleri susturamıyordum o sırada profesör ün sesini duydum Profesör: Amaris? Amaris: Efendim Profesör: Soruyu cevaplamanı bekliyorum Amaris: Efendim soruyu tekrarlayabilir misiniz acaba? Profesör: Tek hücreli canlılara örnek vermeni istiyorum Amaris: Peki efendim Oturuşumu düzelttim Amaris: bakteri ve paramesyum Profesör kaşlarını çatarak kafasını salladı tekrar dersi anlatmaya odaklandı bende derslerin bitmesini dört gözle bekliyordum *** Sonunda dersler bitmişti arabama atlayıp evime gittim Arabayı park ederek eve girdim Yavru köpek koşarak yanıma gelmişti kucağıma aldım başını okşadım onu dışarı çıkarmam lazımdı marketten köpeğin ihtiyaçlarını gidermesi için birşeylere bakmam gerekiyordu Çantamı bırakarak köpeğin tasmasına ipini taktım evimin yakınlarındaki bir markete girdim Dolaşmaya başladım ve sonunda istediğimi bulmuştum Aslında küçük olduğu için alıyordum büyük bir köpek olsaydı almazdım evimin bahçesi olduğu için orda yapabilirdi Alacağımı aldıktan sonra tekrar eve doğru yürümeye başladım hava daha kararmamıştı Rebekah: Merhaba Arkamı döndüm Amaris: Merhaba Rebekah: geçen olan olaydan sonra görüşemedik sanırım Amaris: Evet biraz öyle oldu Hafif gülümsedi aşağı eğilerek köpeğin başını sevdi Rebekah: adı ne Amaris: Adını hala bulamadım Kaşlarını yukarı kaldırdı ve Rebekah: Max'e ne dersin? Omuzlarını kaldırarak gülümsedi Max... Evet uyuyordu bu fikir hoşuma gitmişti evet Adı Max olabilirdi sonunda isim bulduğum için sevinmiştim Amaris: Harika bir isim Köpeğe eğilerek başını sevdim Amaris: Senin adın artık Max Dedim Tekrar ayağa kalkarak Amaris: fikrin için sağol Kafasını salladı Rebekah: Neden buraya geldin ? Amaris: Eski yaşadığım yerde kalmak istemiyordum o yüzden buraya geldim Tekrar kafasını salladı Rebekah: Abimin nasıl birisi olduğunu biliyorsun peki beni biliyor musun Amaris: Evet biliyorum sende bir vampirsin ama en önemlisi de bir orjinalsin ailenizi biliyorum Rebekah: seni öldürebilirim biliyorsun değil mi Güldüm Amaris: Evet biliyorum ama korkmuyorum çünkü yapmazsın Rebekah: Nasıl bu kadar eminsin Kaşlarımı kaldırdım Amaris: İç güdü Güldü Rebekah: Bu arada adın neydi söyleyememiştin Amaris: Amaris Rebekah: Anladım *** Eve gelmiştik bile eve doğru gidiyordum köpeği bırakıp tekrar Rebekahın yanına gittim Kolumdan tuttu Rebekah: Benimle geliyorsun Amaris: nereye Rebekah: Gidince görürsün *** Geldiğimiz yer geçen seferki gece kulübüne benziyordu içeri girdik Bir masaya oturduk masadaki içeceklerden herhangi birisini aldım karşı tarafa baktığımda Jeremy'i gördüm burda mı çalışıyordu Rebekah'a döndüm Amaris: Geri döneceğim Ayağa kalktım Jeremy'nin yanına doğru yürümeye başladım Amaris: Jeremy Jeremy bana baktı Jeremy: Amaris, burda ne arıyorsun Amaris:burda mı çalışıyorsun? Ensesini kaşıyarak Jeremy: Evet Gülümsedim Yan tarafıma baktığımda o gelmişti Klaus... Tanrı benim geldiğim yere buda gelmek zorunda mıydı yoksa tesadüfmüydü bilmiyorum Yanımıza doğru geliyordu Jeremy: Tanıyor musun? Amaris: hayır Yalan. Klaus gelerek sandalyeye oturdu tedirgin olmuştum Arkama baktığımda Rebekah dans ediyordu bizi gördü ve yanımıza gelmeye başladı Klaus'un omzuna kolunu koyarak Klaus: abicim Klaus: Rebekah Rebekah ın saçını tutup eliyle kıvırdı Rebekah: umarım A- Adımı söyleyeceği sırada ağzını kapattım Klaus elimi tutarak aşağı indirdi Rebekah anlamaz gözlerle bize bakıyordu Jeremy: Tanrım Amaris neler oluyor bu hani adamı tanımıyordun Elimi arnıma vurarak ofladım kafamı masaya koydum Klaus: Demek adın Amaris Zafer gülüşüyle bana bakıyordu ani hareketle sandalyeden kalktım Jeremy'nin yanına doğru gidip kolundan tuttum çekiştirerek sakin bir yere götürdüm Omuzlarından yittim Amaris: Senin derdin ne! Şaşırmış bir ifadeyle bana bakıyordu Jeremy: Ne diyorsun anlamıyorum Derin bir nefes alıp verdim Amaris: Adımı neden söyledin Rebekah söyleyeceği zaman ağzını kapattım ki söylemesin diye ve sen adımı söyleyerek herşeyi mahvettin Jeremy: Ben hiç birşey bilmiyordum özür dilerim ama neden? Amaris: Klaus la bir iddiaya girmiştik ve kaybettim sen adımı söylediğin için Gülümseyerek diğer tarafa döndü Amaris: Komik olan nedir? Üzerime doğru geldi yüzü yüzüme çok yakındı Jeremy: Hiç birşey Önce gözlerime sonrada dudaklarıma baktı Nefes alıp ondan uzaklaştım sonrada içeri girdim o ise arkamdan bakakalmıştı Hızlıca çıkışa doğru ilerledim kafamı yan tarafıma çevirdiğimde Rebekah yoktu Klaus ise bana bakarak gülümsüyordu tam kapıdan çıkacakken Klaus önümde birden beliriverdi Klaus: Anlaşma? Yanından geçerek dışarı çıktım Oda peşimden geliyordu Klaus: Hadi ama güzelim verdiğin sözü tutamıyor musun yoksa Benimle alay ediyordu geri dönerek yanına vardım Amaris: Peki söyle ne istiyorsun? Gözlerime bakıyordu ve sırıtmayı da hiç kesmiyordu elimde olsa yüzüne bir tane yumruk patlatıcaktım Boynuma doğru eğildi nefesini hissedince ürperdim sonra kulağıma doğru kaldırdı kafasını Fısıldayarak Klaus: Henüz karar vermedim ne istediğimi yarın öğrenirsin Sinirlenmiştim Amaris: Şimdi söyle İşaret parmağını kaldırarak iki tarafa doğru salladı Klaus: Hayır hayır,sabırlı ol Hala alay ediyordu burnumdan soluyarak yürümeye başladım o ise arkamdan bakarak sırıtmakla yetindi Sonrada gözden kaybolmuştu...
|
0% |