İyi Okumalar

Sonunda tatile çıkacağız ama tatil dediğimde pazar günü dışarı çıkıyoruz. Sabah erkenden kalktık. Annem çok güzel bir kahvaltı hazırlamıştı. Kardeşim Mete ile sofrayı kurmak hakkında kavga ediyorduk.

-Buse abla, hep ben kuruyorum. Bir kez de tek başına kur. Hem sen daha büyüksün.

-Mete! Ya yardım edersin ya da sofraya oturamazsın. Ne demek sen daha büyüksün ya? Zaten küçükler sofra kurup, ekmek almaya gider.

-Ama...

-Aramızdaki 7 yılın bana faydası.

-7 mi? Sen 17 yaşındasın, ben ise 11.

-Pardon, hala 10 yaşında olarak aklımda kalmışsın.

-Buse abla, doğum günümün üstünden 5 ay geçti ya!

-Siz, ikiniz yeter! Bir Allah' ın günü de şu sofrayı kavga etmeden kurun.

-Anne, neden hep ba-

Babam bahçeden, mutfağa doğru söylenerek geliyordu.

- Leyla, bir kez olsun şu mahalle sesimizi duymasın.

-Kadir!

- Anne, tamam. Tartışmayın. Sofra hazır.

Tartışma daha çok büyümesin diye sofrayı bir çırpıda hazırladık Meteyle. Kahvaltı faslını bitirip, annemin nereye gideceğimizi bir türlü söylemediği yere doğru yol aldık. Tabi keşke en son hatırladıklarım bunlar olsa.

* * *

Gideceğimiz yere 10 dk kala kayıtlı olmayan bir numara beni aradı. Kulaklığıma bağlı olan telefonu yanlışlıkla açtım. Normalde annemlere söyleyecektim ama arabadaki son ses müzik yüzünden kimse beni duymuyordu. Ben de telefondaki kişi ile konuşmaya başladım.

-Alo?