Bölüm 9 : Yeni Bir Başlangıç (Part 5)

Jessy'ye dünyayı kurtarmak için yardıma ihtiyacım olduğunu söyledim. Eğer o gün benimle gelmek istemeseydi, tek başıma geçmişe dönmeye kararlıydım. Ama o beni yalnız bırakmadı. Logan'ın önerdiği yöntem işe yaradı ve birlikte geçmişe yolculuk yapmayı başardık. Tabi bu yeteneklerimi büyük ölçüde kısıtladı. Artık pek çok şeyi yapamıyorum.

Zaman ise olduğu gibi akmaya devam ediyor. Kai, bizim için Sandra'dan gizli bir şekilde bir kütüphaneyi inşa etti. Orada güvenle çalışabiliyoruz. Jessy her gün disiplinli bir şekilde çalışarak yeni bilgiler edinip bana aktarıyor. İkimizin de dünyayı kurtarabileceğimize olan inancı tam. O olmasa, bu yolculukta kaybolurdum.

Bu arada bugün bizim evlilik yıl dönümümüz. Her yıl dönümünde aynı iki soruyu düşünmeden edemiyorum: Jessy'yi neden bırakacağım? Ve Connor'un bahsettiği o iri adam kimdi? Bu sorular aklımın bir köşesinden hiç gitmiyor. İçimden bir his tüm çözümün gizemli düşmanımda olduğunu söylüyor.

Hayatın bize daha neler getireceğini bilmiyorum, ama yaşamaktan mutluyum. Jessy yanımdayken her şey daha anlamlı. Artık elimden geldiğince bu hayata tutunmaya devam edeceğim. Bunu sadece kendim için değil, Jessy için yapacağım. Çünkü onun varlığı, bana güç veriyor.

Şu an tarih... Ah, bu devirde tarih tutmak gerçekten zor. Sanırım M.Ö. 500'lü yıllardayız.

Alex'in Günlüğünden Bir Kesit

****

Edward gözlerini araladı. Başını hafifçe yana çevirdiğinde Sofia’nın hemen yan sedyede uzandığını fark etti. Tam ona seslenecekti ki koridorun ötesinden gelen büyük bir gürültü, sessizliği paramparça etti. Odaya Kai, yanında hemşireyle birlikte fırtına gibi girdi.

Kai, elinde tekerlekli bir servis arabasıyla gelmişti; arabanın üzerinde rengârenk hediye kutuları ve abur cuburlar yığılıydı. Hemşire, Kai’nin ardından koşturuyor, hararetle itiraz ediyordu:

"Müdür Bey! İyileşme süreci tamamlanmadan buraya giremezsiniz!"

Gürültüyle uyanan Sofia, gözlerini ovuşturup şaşkınca Edward’a baktı. "Neler oluyor?" diye mırıldandı.

Edward omuz silkerek karşılık verdi.

Kai sonunda ikisinin yattığı revirin ortasında durdu. Güneş gözlüklerini hafifçe düzeltip üzerindeki modern kıyafetlerle dikkat çekiyordu: Şık bir beyaz gömlek ve pahalı görünümlü bir pantolon giymişti. Bu hali, okulun katı resmi kıyafet kurallarından oldukça uzaktı.

"Hey, bakın kimlere hediyeler gelmiş!" dedi neşeyle. "Sınıf arkadaşlarınız geçmiş olsun dilekleri için bir sürü şey gönderdi." Hediye kutularından birini alıp hafifçe salladı. Kutunun içinden gelen çatırdama sesine bakıp omuz silkti. "Ah, sanırım bunu kırdım."

Jessy, köşeden ona bakarak gülümsedi. "Demek gerçek müdürümüz sonunda geri döndü."

Edward başını eğip Kai’ye baktı. "Resmi okul kıyafetlerine ne oldu?"

Kai, elindeki kırık hediyeyi arkasına doğru fırlatarak konuştu. "Bugünü resmi tatil ilan ettim. Artık yeni yıl müfredatı için başa geçiyorum. Logan Avrupa’daki kendi okuluna dönüyor." Bir an durakladı, sonra Edward’a dönerek ciddileşti. "Bu arada Edward, isyandan sonra yaptıklarım için üzgünüm. Seni ve bana inanan pek çok kişiyi kaderine terk ettim. O yüzden… hediyelerden biri de benden." Gözlerini yere devirdiği kırık kutuya kaydırdı. "Sanırım o benim hediyemdi."

Edward derin bir nefes aldı, yüzünde hafif bir tebessüm belirdi. "Hayata yeni bir sayfa açmaya karar verdiğine göre, bu hediye benim için yeterince anlamlı."

Sofia, dayanamayarak araya girdi. "Hey, bana bir şey vermeyecek misin? O kadar çabaladım senin için, lanet herif!"

Kai, Sofia’ya dönüp gülümsedi. "Haklısın, Sofia." Cebinden küçük bir anahtarlık çıkarıp gösterdi. "Bu sene sana hiçbir getir-götür işi yaptırmayacağım. Ve… işte bu." Anahtarlığı Sofia’nın yatağına doğru fırlattı. "İtalya’daki istediğin evin anahtarı. Japonya’daki müdürlerden bir hediye."

Sofia’nın gözleri sevinçle büyüdü. Çığlık atarak anahtarlığı başucuna koydu. "Yaşasın, yeni müdür!"

Edward alaycı bir ifadeyle Sofia’ya baktı. "Hey, iyileştin mi sen?"

Kai gülerek araya girdi. "Hem de turp gibi! Sadece senin yanında kalmak için numara yapıyor."

Sofia "Hey!" diyerek ona çıkıştı.

İkili birbirine sessizce bakışları dönerken Kai, hemşireye birkaç hediye kutusunu tutuşturdu, kendisi de birkaç tanesini kucakladı. "Fırsat bu fırsat bunları doğrudan dojoma götürüyoruz!" Hemşireyi hafifçe itekleyerek kapıya doğru yöneldi. Kadının protestolarını duymamazlıktan gelerek kapıya vardılar.

Kai, tam kapıdan çıkarken geri dönüp son bir kez seslendi. "Ah, bu arada, bir şey daha var. Öğrencilere yasaklı bir savaşa katıldığınız için bu yılda sınıfta kaldınız!"

Sözlerini bitirir bitirmez kapıyı kapattı. Bu haber bile ikilinin birbirine olan bakışını bozamamıştı.