32| YARINDAN DA YAKIN…

O gitmişti ve kalbimdeki tehlike dinmişti...

o geri geldiğinde tehlike tekrardan var olacaktı, ve hiç bitmeyecekti.

...

Hızlıca yürüyerek eve döndüm. Kimsenin beni izlemediğinden emin olduğunda yere doğru çömeldim ve az önce yaşananları düşündüm.

O BENİMLE KARŞILAŞTI!

kes kes kes!

AMA TESADÜF DEĞİL KADER DEDİ!

kes kes kes!

KADERE İNANIYOR!

kes kes kes!

ben şu an ne yapıyordum?

kafamı iki yana salladım ve Sare'yi aradım.
bekledim,

bekledim,

bekledim,

bekledim.

'aradığınız kişiye şu an ulaşılamıyor, lütfen mesaj gönderiniz.'

telefonu kapattım ve hızla masaya koydum.
En yakın arkadaşım Sare benimle konuşmayı reddediyordu!

onun sevgili vardı tabii şimdi beni niye taksınki kafasına...

sinirlerim gevşemeye başlarken kendime kahve yaptım ve bu akşamı atlattım.