44| yalnız olurken

Elimde tuttuğum bilete son kez baktım. Ardından anons edilen "sayın yolcularımız *****'a olan sefer için uçak kalkmaktadır" sesiyle ayağa kalktım.

yeni bir başlangıç yeni bir hayata dönüyordum...

uçağımdan indikten sonra bir hafta kalmak için tuttuğum otel dairesine doğru yola çıktım. Otel havalimanına yürüyüş mesafesi uzaklığında olduğu için benim için rahattı.
Çin'de tanıdığım kimse yoktu, bu yüzden kendimi yalnız hissetmeye başlamıştım fakat yeni başlangıcımı bozuntuya vermemeye çalıştım.

Yalnız olacağımı bilerek buraya gelmiştim.

gerçi, ben zaten hep yalnızdım.

sadece etrafımda maskeli kişiler vardı ve ben onlarla sohbet sürdürüyordum, bu benim dışa dönük olduğumu çağırıştırmazdı.

Ben sonsuza kadar yalnız olabilirdim.

hayat beni sonsuza kadar sınayabilirdi.
kartı kapının kulunun altındaki yere okuttum ve geniş otel odama girdim. Lüks daire ona yatırdığım paranın hakkını veriyordu. Çok lüks bir daire denemezdi fakat bir haftalık ücreti bana 100000Tl'ye mâl olmuştu.

buradan sonra ne yapacağım hakkında bir fikrim yoktu. İlk işim sanırım üniversitem ile konuşmak olurdu. Çince bilmediğim için biraz zorlanacaktım fakat burada pek uzun kalır mıydım kesin değildi.
belki kimse beni bulmaz ve ömrümün sonuna kadar burada mutlu mesut yaşardım.
Umarım bu sadece bir belki olarak kalmazdı.

telefonumu şarja taktım ve yatağa balıklama atlayım uzandım. Odanın tavanıyla bakışırken gelen bildirim sesi ile sıçradım.
telefonuma doğru uzandığımda daha ilk dakikadan korkuyla sarsılmıştım.

neyseki bu sadece 2.10 şiddetinde bir depremin uyarısıydı.

yazar notu; bu aralar aklıma fazlasıyla deprem geliyor, buraya da ekledim umarım sizede hatırlatma olmuştur... neyseki dediğim yeri yazarken umarım gerçekte olmaz diye kendimi dualamış bulunmaktayım. Umarım herkes sağlıklı olur hep🤍