46| yaşam

46.bölüm…

Rana’nın güncesinden…

Çin’deki günlerim yavaşça geçiyordu, günümün çoğu vakti derslerime ayırılmıştı. Geri kalanında ise kitap okuyup bir şeyler çiziyordum. Telefona bakmaya korkuyordum.

Telefona baksam bile arayacağım kimse olmadığı için bakma gereği duymuyordum. Üniversite haberlerini bile son dakika öğreniyordum.

Bunların çoğunu bundan 1 yıl sonra unutup artık kendim için çalışmaya başlayacaktım.

artık yavaş yavaş yaşama dönüyordum…