48| günceler

2 yıl sonra…

Ben hayatıma devam etmiştim,

üniversitemi bitirmiştim ve bugün ilk iş günümdü. Artık bir psikolog olmuştum. Bu benim için yüksek bir başarıydı.

kendimi normale döndürmeyi becermiştim ve yeni birkaç arkadaş daha edinmiştim, bunlardan birkaçı Sıla,Cheang xu ve ikiz kardeşi Cheang lu olmuştu. Çinde bile Türk bulmak beni epey mutlu etmişti. 3 yakın arkadaşım da gerçekten bana değer veriyordu ve birlikte takım olmuştuk.

hatta bir grubumuz bile vardı. Grubun adını ben koydum. Radar koymuştum. Onlar hiç sorgulamadı ve benim kararımı hoşgörüyle karşıladılar.

üç arkadaşım da benimle beraber psikoloji okumuşlardı ve aynı yerde çalışmaya başlayacaktık. Birbirimize yakın olmamızı sağlayan şeylerden birisi de buydu.

biz birbirimize küssek bile birbirimizi gördüğümüz için tekrar af dileyip barışıyorduk.

Başlarda pek iyi Çince konuşamıyordum fakat bu sorunumu artık aşmıştım, iki yılın ardından akıcı şekilde konuşuyordum. Bazen hata yapıyordum ve birlikte gülüyorduk.

Ama en mutlusu ben gülmeyi hatırlamıştım…