Ben geldiim. Haydi bakalım nolduuu.

Cem Adrian - Kül

Uğultulu bir ses vardı kulaklarımda hissizligin hissi vardı vücudumda, huzursuz ve bomboş. Ne kadar süre geçti o sürede neler oldu inanin hicbisey bilmiyorum sadece birşey hatırlıyorum büyük bı kapı sesi ardından hafif kendime geliyor gibiydim Ömer'in bana seslenişi ve Devrim'in çığlıkları...

Kollarımda bir el hissettim gibiydi ve o büyük, acı verici his tekrar başlamıştı. Hafif aralanan gözlerimle görmeye çalıştım fazlasına gücüm kuvvetim ve cesaretim yoktu.

Ömer iyi olup olmadığımı soruyor iyi olacağımı olacağımızı söylüyordu. Devrim ağlıyor, Emir onu sakinlestirmeye çalışıyordu. Tekrar kapandı gözlerim açtığımda ambulansın içindeydim ilaç vermişlerdi ama o berbat his ve acı geçmemişti. Kızım iyi miydi benimle miydi hala bilmiyordum. Pek bişey diyecek halde de değildim zaten verilen sakinleştiriciyle tekrar kapanmıştı gözlerim.

Bu kez uyandığımda ne canım yanıyordu ne de o berbat his vardı üzerimde Ömer başımdaydı saçlarımı okşuyordu hafifçe bir yandan da ağlıyordu. Arkasında erkek bı doktor elini Ömer'in omzuna koymuş boğuk boğuk biseyler söylüyordu ne dediğini anlamıyordum yeterince ayılmamistim. Biraz daha açtım gözlerimi ve gördüler uyandığımı.

Ö: deniz, sevgilim

Elimi karnına götürdüm, bir farklılık var gibiydi ama anlamıyordum .

Ömer, bebeğim iyi mi

Ö: sevgilim

Dedi, kesik kesik.

Sesim titreyerek.

Omer, Ömer bebeğim bebeğim Ömer iyi dimi iyi

Ö: deniz, çok üzgünüm sevgilim

Dogrulttum kendimi* ağlayarak*

Ha- hayır yalan söylüyorsun, yalan söylüyorsun korkayım dikkat edeyim di-diye söylüyorsun dimi yalan söylüyorsun bana neden Ömer neden ya-yalan söylüyorsun bana soylesene, söylesene doğruyu söylesene iyi bebeğimiz bişey olmadı desene neden demiyosun, Ömeer

İki kolumdan tuttu beni kendine çekti*

Ö: deniz yapma yapma nolur yapma bunu kendine bize

Bırak bırak beni bırak istemiyorum bebeğimi istiyorum ben

Sesim iyice yükselmişti*

Olamaz hayır...

Sarıldı sımsıkı sarıldı çok canım yanıyor kalbimin en derin yeri yanıyordu. İçimi devasa bir boşluk kaplamıştı. Nefes alacak takatim kalmamış yaşama hevesim de kızımla beraber beni terkedip gitmişti...

Bikac saniye böyle kaldıktan sonra nefes alamamaya başladım.

Ö -derin nefes almaya çalışıyor fakat başaramıyordu.-

Ö: "ayrıldı hemen* deniz deniz iyi misin sevgilim

Deniz nefes alamıyor yani alamadığını sanıyordu aslında yaşadığı şey "travma sonrası stres bozukluğu" denilen bı psikolojik problemdi bı bakıma da panik atak geçiriyordu denebilir.

Aslında nefes alabiliyordu ama bunu idrak etmekte güçlük çekiyordu çünkü büyük bi acı yaşamıştı ve bunun sonucunda düşüncelerini kontrol etmekte zorlanıyordu.

Yakasını boynunu açmaya çalışıyordu ama titreyen elleri buna izin vermiyordu. Kalp ritmi hızlanmisti adeta kalbinin sesini kulaklarında hissediyordu. Ömer önce ellerini tuttu Deniz'in sonra doktor veya hemşire biri gelsin diye seslendi.

Konuşup Deniz'i sakinleştirmeye çalışıyordu ama pek fayda edecek gibi değildi.

Hemşire ve doktor geldi hemen sakinleştirici taktılar serumuna Ömer hep yanındaydı Deniz'in.

Olağandışı bı sakinlik vardı Deniz'de nefes alıyordu ama doğru dürüst yaşamsal bı tepki verdiği söylenemezdi.

Devrim ve Emir de bu süreçte hep yanlarindaydı tabii.

Nihayet hastaneden çıkma vakti gelmişti Devrim ve Ömer Deniz'in eşyalarını topladılar.

Ömer sakince Deniz'in yanına geldi.

Ö: sevgilim hadi artık gidebiliriz

Deniz bir tepki vermedi yavaşça kalktı ve kapıya doğru yürümeye başladı. Ömer eşyaları aldı Devrim de Deniz'in arabaya binmesine eve girmesine yardım etti. Devrim ve Emir eve gittiler.

Deniz ve Ömer başbaşa kalmışlardı. Ama Deniz yok gibiydi sanki sadece yatakta iki büklüm yatıyor, ağlıyordu.

Ömer ise salondaki koltukta oturuyor acı içinde Deniz'in iyi olmasını konuşmasını bekliyordu. Çok kez denemisti yanına gitmeyi konuşmayı ama bu çaba bosuna gibiydi çünkü Deniz konuşmak istemediğini yalnız kalmak istediğini söyleyip duruyordu.

4 Mayıs 2022

Bikac gün daha böyle geçti Ömer birgün salonda otururken uyuyakalmıstı ve bu kısa uykudan Deniz'in bağrışları ve birkaç eşyanın devrilme sesiyle uyandı.

Hızla yerinden doğruldu ve koşarak Deniz'in olduğu odanın kapısına geldi. Deniz minik kızları için hazırladıkları odaya girmis ve kapıyı kilitlemisti. Yalnızca ağlıyor, bağırıyor ve bikac şeyi deviriyordu.

Ö: Deniz, Deniz iyi misin

Aç kapıyı sevgilim nolur

Hadi 

Deniz kapıyı açmıyordu Ömer daha fazla dayanamadı. Bikac kontrollü vuruştan sonra kapı da açılmıştı.

Ömer içeri girdiği gibi Deniz'e sarıldı durması için kendine zarar vermemesi için...

D: Ömer Ömer neden, neden Ömer neden şöyle nolur neden böyle oldu

Acı çektiği sesindeki titremeden belliydi Deniz'in olağanüstü bir acı ...

Ö: gecicek tamam mı söz veriyorum hepsi gecicek herşey gecicek

Dizlerinin üzerine bıraktı kendini Ömer tutuyordu ama ayakta duracak halı kalmamıştı daha fazla

- gecmiyo geçmiyo işte benim yüzümden oldu ben yaptım Ömer koruyamadim ben çocuğumu ya yapamadım *karnını tuttu eliyle* burdaydi burdaydi yasiyordu şimdi yok yok gitti o Ömer benim yüzünden gitti.

Hissettiği acıyı yuttu Ömer korudu sakinliğini sukünetini ve şunları söyledi...

- Sevgilim, Deniz'im, senin suçun değildi gerçekten değildi tamam mı bu ikimizin de suçu değildi kader böyle istedi ve böyle oldu tamam mı güzelim

Deniz'in artık çırpınacak kalkmaya çalışacak yada bagiracak mecali kalmamıştı ağlıyordu sadece Ömer'in kollarına bıraktı kendini...

-Ama Ömer ben onu hiç göremedim bile bikerecik görseydim yüzünü sarılsaydım öpseydim birkaç saniyecik olsun koklayabilseydin...

Deniz'e her zaman olduğu gibi yanında olduğunu hissettirmeye çalışarak*

- Emin ol daha iyi olmazdı tamam mı

Cevap gelmedi Deniz'den belki kabullenmek zordu onun için belki de bu acı kaldırabileceginden çok ağırdı...

Saçlarını okşadı yavaşça sonra yüzünü... Diğer eliyle elinden tuttu.

Uyuyakalmisti Deniz çok yorgundu çünkü her açıdan...

Kucağına aldı odaya yatağına götürdü üstünü örttü yanağından öptü ve odadan çıktı Ömer.

Sonra g

itti ve minik kızlarının asla içinde uyuyamadığı odanın kapısını kilitledi ve salona geçti...

Bölüm sonu...

Sorry.