Kalkmıyor musun? diyen sese döndüm bu oydu. Ayaz başımda durmuş kalkmamı bekliyordu. Ne açıklama yapacaktım çok kısık bir sesle gözlerim dolu dolu ona siz gidebilirsiniz ben birazdan çıkacağım dedim. Hala gitmemişti bir sorun olduğunu anlamıştı sanırım. Ben böyle eve gidemezdim ona bu durumu açıklayamazdım da. Ben bunları düşünürken tam bu sırada gözü eteğime kaydı anlamıştı. Hemen özür dileyip beklememi söyleyip yanımdan ayrıldı. Ne olacağını düşünürken sırasının altından getirdiği hırkasını masama bıraktı. hafif bir öksürükten sonra tekrar özür diledi ve yanımdan hızla ayrıldı. Hemen hırkayı alıp arkama bağladım. Bana bu kötülüğü yapan kimdi umrumda değildi ama ya biri görseydi daha kötü rezil olsaydım. Yada ayaz orda olmasaydı ne yapardım. Ona minnet borcum vardı hızla eve gelip üstümü değiştim. Ayaz'ın hırkasını dolabıma yerleştirdim ona nasıl vereceğimi düşünmeye başladım

Aklıma gelen fikir ile ona mektup yazmaya karar verdim. onunla böyle iletişim kurmak istemiştim. çünkü onunla sesli konuşmak istemiyordum. Ona yazdığım mektupta çok teşekkür edip bir daha böyle bir şey olmayacağına dair kısa bir not yazdım. notu hırkasının cebine yerleştirip namazımı kıldım. Akşam yemekte çok keyifsiz oturdum Ablam iyi olup olmadığımı sordu. Ona bişey yok diyip masadan kalktım odama gelip kendimi derin bir uykuya bıraktım.