"Yaptığını gördün mü abim senin yüzünden can çekişiyor. Ne olur o adamı sevmeye çalışsaydın. "Mercan ne olduğunu bile anlamamıştı.

"Sen ne saçmalıyorsun! ben ona hiç ümit verdim mi? ben ona hiç o gözle bakmadım bile. Şimdi neden günah keçisi ben ilan edildim. "Diye bağırdı yemişti artık.

"Evet senin suçun! sen onun aşkını anlamadın."Mercan gibi bağırdı.

"Ya siz benden ne istiyorsunuz ben onu sevmiyorum. Ben aşık olduğum adamla evlenmek istiyorum. Ben insan değilmiyim ben sevdiğim ile evlenemezmiyim." Bıkmıştı artık

Eşref sinsice güldü. Mercan'a yaklaşıp. "Hani sen o çok güvendiğin sevdan varya, onu elinden alıcam hani sen o adamı seviyorsun ya izle gör bak o adam seni nasıl yarı yolda bırakıyor. Sonra ne yapıcam biliyormusun gözlerinin önünde sevdiğin adam ile başkası ile evlenecek bu sana sözüm olsun. Sen abimin canını yaktın ya seninde canın yanacak." Eşref herşeyi söylemiş hızla ordan ayrılmıştı. Mercan cansız bir şekilde kalakaldı.Yapamaz yalan söylüyor hem Ömer onu seviyor bunu yapmaz ona, diye kendi kendine konuştu. Gücü tükenmişti ayaklarında sanki derman kalmamış gibi yere çöktü bu birkaç gün yaşadığı acıyı haykırmak,bağırmak istiyordu ama bir türlü yapamıyordu.

Nazar yolda Mercan'ı çökmüş ağlayarak gördüğünde yanına doğru koştu. "Mercan ne oldu bu halin ne?"

Arkadaşına baktı Mercan. "Nazar... yapamaz değilmi sevdiğimi elimden almaz değilmi?"Başını olumsuz şekilde salladı. "Hem Ömer beni bırakmaz ölse bırakmaz."

*********************

Ah be gönül;

Ben ne çok yara almışımda haberim yokmuş.

Ne çok kanatmışlar güçsüz bedenimi. Ben sadece sevilmek, sevmek istedim çok mu birşey istemiştim.

Ama onuda bana çok gördüler, şimdi bakıyorum da bu sevdadan ne çok yara almışım da şimdi hisediyordum bütün yaralarımı...

Ben "O beni bırakmaz," dedim ilk arkasını bana dönen o oldu.

"O bensiz nefes almaz,bensiz yapamaz."Dedim. Aldı be gönül,hemde acımadan aldı nefesini...

Hiç düşünmedi ardına bile bakmadan gitti. Sevdiğimin canı yanmışmıdır, canı acımışmıdır demedi. Yıktı geçti arkasında bir enkaz bıraktı...

Peki ben neden böyle nefessiz kaldım, O hayatına devam ederken ben neden acı çekiyorum. Ben çokmu güçsüzdüm. Yada

çok sevdim diyemi bunlar bana reva görüldü, çok güvendiğim için mi böyle acı çekiyorum.

Ne zormuş birini böyle sevmek,ne zormuş seviliyor sanırken hiç seni sevmediğini gözlerinle görmek...

Ben çok sevdim be gönül, ekmek,su gibiydi benim aşkım. O benim yaşam nedenim diye düşünürdüm, ama ilk o beni öldürdü.O benim üstüme kara toprağı attı. Kalbim üşüyor,bu ruhumu ne yorgan nede başka birşey ısatamaz artık. Yaşıyormuyum artık onu bile hissetmiyordum.

Sevdamı ağıt yakar gibi bir kağıda yazdım onu nasıl seviyorsam yazdım.Her anını aklıma kazıdığım bütün anıları döktüm satırlara..

Dedim okusam belki anlardım nerde yanlış yaptığımı,ama ben yazdığım satırlara baktığımda nerde yanlış yaptığımı anlamıyordum ki. Elimdeki kağıda baktığımda ucu gözyaşlarımla ıslanmış gerisi ise aciz bir sevda sadece...

Belkide ben onu çok severek en büyük suçu işlemiştim...