✨️🌙

Sonunda bütün işler bittiğinde ben de bitmiştim. Yorgunlukla kendimi mutfaktaki sandalyeye bıraktım . Akşam yemeğinden sonra Esma teyzeyi zorla da olsa gönderip , bulaşıkları halletmiştim . Tatlı , kahve servislerini de bitirdikten sonra biraz dinlenmek için sandalyede oturuyordum . Mesaim bitmişti zaten geriye kalan ufak tefek işleri de kızlara bıraktım . Biraz daha soluklanıp gitsem iyi olurdu , dün yaşananların tekrarlanmasını istemiyordum...

Aklıma gelen şeyle asık yüzümde istemsiz gülümseme oluştu .

Yağız Miralp...

Ah!

Yürek yangınım!

Ona olan aşkım bazı zamanlar beni korkutuyordu . Onu öylesine seviyordum ki bu hislerimi kelimelere dökemiyordum . Her aklıma geldiğinde sıkışan kalbim , her ismi geçtiğinde titreyen bedenim..

Ona aşık olduğum da 17 yaşımdaydım şimdi ise 19 . İki sene boyunca hep uyumadan önce Allah'a dua ettim , onu bana nasip etmesi için . Ben yine onunla ilgili hayallere dalmışken bana seslenen Nazlı ile kendime geldim .

" Melek ? bebeğim otobüsünü kaçıracaksın ! " dedi .

Ne ? Aman Allah'ım ben bir saat boyunca oturuyor muydum ?

Hızlıca kendime gelerek ;

"Ben dalmışım teşekkür ederim Nazlı . Ah! yarın için alınacaklar listesini oluşturdum . Sana mesaj olarak da ilettim , unutma Nazlı'm olur mu . Hemen gitmeliyim ben ." Hızlı hızlı konuştum .

"Tamam deli kız tamam . " Ona gülümseyerek aceleyle montumu giyip çantamı boynuma astım hemen hemen çıkmam gerekiyordu otobüsü kaçırırsam olacakları düşünmek dahi istemiyordum .

Aceleyle çıkışa yürüdüğümde salonda kimse olmadığını da fark etmiştim . Son bir kez daha Miralp 'i görebilseydim keşke . Siyah botlarımı aceleyle ayağıma geçirerek resmen koşarak villadan çıktım.

Hemen ilerde gördüğüm kişiyle şaşırmıştım.

Ne yani gitmemiş miydi daha ?

Karşımda Miralp ile babası Yavuz Bey konuşuyorlardı . Adımlarım yavaşlarken ikisinin de bakışları bana döndü . Utançtan şu an bayılabilirdim !

"Aa Melek çıkıyor musun ? " Yavuz Beyin sözleriyle gözlerimi kırpıştırdım.

"Imm şey evet ." Heyecandan çantamın askılarını sıkıyordum . Yeşil gözlerinin üstümde olduğunu hissettim . Ona bakmaya cesaret edemedim.

"Bekle çocuklara söyleyeyim . Bıraksınlar seni , saat geç etraf pek tekin değildir. "

Yavuz Beyin sözlerine hemen itiraz ettim ;

"Yok , yok teşekkür ederim ben hemen giderim zaten . İyi akşamlar."

"Peki, iyi akşamlar ." Yavuz Beyin gülümseyerek söylediklerine tebessüm ettim .

Hızlıca çıkış kapısına yürüdüm . Çantamdan telefonumu çıkararak kontrol ettim .

Allah'ım kardeşim 2 defa aramıştı!. Umarım abim ile ilgili değildir .

Hemen onu geri aradığımda ikinci çalışta açmıştı telefonu .

"Ablacığım ?"

"Abla gelirken bana çilekli süt alır mısın ? Hem bir de abim seni sordu abla ." Son söylediği şey ile bütün bedenimin titrediğini hissettim .

Ona belli etmemeye çalışarak ;

"Alırım . Alırım bir tanem otobüs bekliyorum ben tamam mı annem de sorarsa söyle ona olur mu ? "

"Tamam abliş? " Telefonu kapattığında hızlıca çantama bıraktım . Adımlarımı hızlandırdım.

Hızlıca durağa doğru ilerlerken içimden dua ediyordum bugün abimin bana acıması için.

Düşüncelere dalmış ilerlerken , arkamdan gelen korna sesi ile arkama döndüm gördüğüm kişi ile donup kalmıştım.

✨️🌙

Düşünceler ?

Oy verirseniz sevinirim.🥰

Hatalar olabilir düzenlemeye alınacak.