Elimdeki ekmek poşetiyle mahallenin ortasında sallana sallana yürüyordum, önümüzdeki hafta yirmi yaşım bitiyordu ama hâlâ evin en küçüğü ben olduğum için ekmek almaya ben gidiyordum işte.

Bizim kapının önüne yaklaşınca elimi cebime attım, anahtarımı ararken hemen kapının yanındaki bankta oturan Aydın abiyi gördüm, "Selam... " deyip yanından geçtim, beni fark etmedi bile. O anca karı kızla yazışsın telefonda.

Ne yapsın adamcağız, iş yok güç yok, demişken bende de iş yok güç yok...

Aydın Abinin oturduğu bank tam bizim mutfağın penceresine bakıyordu, merdivenleri çıkarken acaba onu bugün nasıl deli etsem diye düşünüyordum Daire kapısının önünde duran anneme baktım, elinde terliği vardı, "Fırınla anlaşabildiniz mi annem, yüzde kaç hisse verecekler sana?" dedi.

Karşısında dikili kalmıştım, "Ne?" dedin şaşkınlıkla, "Kaç saat oldu eşşeoğlu eşek!" dedi terlikle kafama vurup beni kolumdan tutarak içeri çekerken.

"Ya anne, babam İlhami'nin ekmeğini sevmiyor diye Mehmet amcaya gittim ne bağırıyorsun bana?" dedim. Bir kere de sırtıma vurmuştu terlikle, "Hadi oradan, Büşra orada diye gidiyorsun Mehmet'in dükkanına." dedi.

"Ne alaka?" dedim, annem de benden üç yaş küçük kıza yakıştırıyordu beni, manyak mı ne?

"Kız on yedi yaşında!" diye yükselttim sesimi, "Ee, bir senesi var, ben alacağım o kızı sana." dedi.

Kapının pervazına yasladım omzumu, "Madem alacan, bana niye kızıyorsun gidiyorum diye?" dedim.

"Nasibinizde yazılı değilse kızın aklına girme diye." dedi. Başımı sola yatırıp, "Abim bana iki ekmek ver, diyerek mi gireceğim kızın aklına?" dedim.

Ensemde soğuk bir el hissettim, "Tipinle aklına gireceksin." dedi abim, dudağımı büktüm, "Geçen okul çıkışı saatine denk geldim, sarışınların arkasından tereyağı diyordu." dedim, ekmeği masaya koydum, "Babamı uyandırdınız mı?" dedim mutfaktan ayrılırken.

O sırada babamla dip dibe gelmiştim, huysuzca, "Uyandırlar..." dedi her zamanki huysuz sesiyle. Sırıttım, "Günaydın o zaman." deyip mutfağa döndüm.

Buz dolabından küçük şişe su çıkardım ve camı açtım, şişeyi açıp Aydın abi'nin kafasına bir iki su damlattım. O başını kaldırdığı an geri çekildim, abim de yanıma durup beni gülerek izliyordu, "Bir kimse alamayacak seni şu herifin elinden ha..." dedi.

"Ne yapayım hoşuma gidiyor kızdırmak, adam bir bana kıyamıyor." dedim.

"Adam kıyamıyor da sen de adamın sabrını sınıyorsun ama..." dedi. Omuz silktim, su dolu şileyi aşağıya sertçe fırlatıp camı hızla kapatıp içeri girdim.

Abim kahkaha atmıştı, "Bak şimdi kapıya dayanacak, babam da atacak seni önüne hiç karışmayacak." dedi.

Annemin menemen için tezgaha koyduğu yumurtaya baktım, abim de başını çevirmişti, "Ne o, neye bakıyorsun sen?" dediğinde sırıttım, "Ozan abim..." dedi, "Kurabın olayım saçmalama."

Yumurtayı alıp camı açtım, Aydın abi etrafına bakıyordu, biraz sinirliydi ama gitmemişti. "Pişt." dedim, başını kaldırdığı an suratının ortasına nişan alıp bastım yumurtayı aşağıya.

"Ulan Ozan, bitirdim lan seni!"
Camı kapatırken duyduğum nida buydu...