Sonunda kapıya çıktım. Derin bir nefes alıp yağmuru izlemeye başladım. Bana doğru birkaç motorlu geldiğinde arkama, sağıma ve soluma baktım. Etrafımda kimse yoktu. Tam yanımda durdular. Uzaklaşmak için bir hamle yaptığımda biri kolumu sert bir şekilde tuttu. Soğukkanlılığımı korumaya çalıştım ama korkuyordum. "Siz kimsiniz" diye sordum. Beni süzdüler ve aralarında birşey konuştular. "Kolumu bırak" diye tısladım karşımdaki çocuğa. "O nedenmiş güzelim" sonrada göz kırptı. "Güzelini siktirtme bana şimdi" dedim. Gözümden çıkan öfkeyi göremiyormuydu? Yoksa ben mi iyi rol yapamıyordum anlamadım. "Senin ağzın çok bozulmuş tanımadıklarınla nasıl böyle konuşuyorsun tatlım" bu sefer gerçekten sinirlenmiştim. "Nasıl istersem öyle konuşurum seni ne ilgilendiriyor" "kızım naz yapma işte biliyorsun annenin yaptıklarını" ne annem yine mi birşey yapmıştı. Artık daha çok korkuyordum. "Ne yaptı annem" diye sordum. "Biliyorsun hemde çok iyi biliyorsun" kolumu hala sıkıyordu. "Önce kolumu bırak sonra konuşalım" dedim. Çocuk birden kolumu bıraktı ve kaskını çıkardı. Çok yakışıklıydı. Koyu kumral dağınık saçları, kahverenginin en koyu tonu gözleri, biçimli dudakları, karşımdaki çocuk bir hayal ürünü gibiydi. "Oldu mu hadi şimdi konuşacaklarımız var bizimle gel" şaka gibiydi. "Sen benimle dalga mı geçiyorsun?" Diye sordum. "Yoo niye ki" çocuk birden beni kucağına aldı ve motora bindirdi. "Bırak beni!" Diye çığlık attım ama içerden çok fazla ses geliyordu. "Şşt sessiz ol" diyip elini ağzıma kapattı. Elbisem kalçama kadar açılmıştı çok utanıyor ve korkuyorum. "Elbisemi düzeltmem lazım" dedim. Çocuk birden elini kalçama atıp elbisemi düzeltti. "Lütfen beni bırakır mısın olayın ne olduğunu bile bilmiyorum" dedim ve onun yüzüne bakmaya çalıştım ama beni göğsüne saklamıştı. "Kaç yaşındasın" diye sordu birden. "18... yani bugün doğum günüm 18ime girdim" of ben malım niye tanımadığım birine yaşımı söylüyorum. "İyiymiş bende 22" "Ne iyiymiş pardon"