Helin : Kitap bitti.

Helin : Garip bir şekilde huzurlu hissediyorum.

Helin : Teşekkür ederim :)

Helin : Gerçekten bana iyi geldi.

M : Sıra sende.

M: Kitap verme sırası

M : Bu sefer gözyaşına kanmam kitabı isterim

Dudaklarımı kıvırdım.

Helin : O gün yanımda olduğun için teşekkür ederim

M : Sarılmama izin vermedin : (

M : Ama rica ederim

M : Yakınında olmayı özlemiştim.

Alt dudağımı dişledim. Hatırlamadıklarımı bana anlatabilirdi. Ona sorarsam bana kırgınlığı çıkıyordu ortaya. Gerçi ona anlatmıştım neden onu hatırlayamadığımı...

Helin : Seninle nerede tanıştık?

M : Kumsalda

Helin : Nasıl konuştuk peki?

M : Bir şezlongda elinle yüzünü kapatıp ağlıyordun. Yalnızdın. O gün hava soğuk olmasına rağmen incecik kıyafetlerinle çıkmıştın.

Kumsalda ağlayan ben?

Oturduğum koltuktan fırlayıp onun cebinden çıkan ve sakladığım çizimini çıkarttım. Koltuğa oturup bir elimde telefon diğerinde kağıt olacak şekilde mesajları okumaya devam ettim.

M : Araban yoktu.

M : Ayağında ayakkabın bile yoktu.

M : tek yaptığın ağlamaktı.

Helin : Neden ağlıyormuşum? Sordun mu?

M : Başta hayır.

M : Oturup seni çizdim. Ağlaman bitince sana yardımcı olmak istedim. Bazen ağlamak rahatlatır. Bu yüzden sanırım bekledim.

Helin : Sonra ne oldu?

Hatırlamıyordum. Ne o kumsalı ne ağladığımı...

M : Beni fark ettin. Ağlaman kesildi ve gözlerini yüzümden ayırmadan baktın sadece.

M : Korkmadın benden.

M : Sanki varlığıma alışkınmışsın gibi

Kapının önünde ağlarken de yanıma oturmuş olması beni germemişti. Varlığına alışkınmışım gibi...

M : Sonra kalkıp yanımdaki şezlonga oturdun. Çizimime baktın.

Elimdeki kağıda bakıp tekrar telefona döndüm.

M : Ağlamaktan nefret ediyorum, dedin.

M : Ağlarken çirkin oluyorsun bu arada.

Pislik.

Helin : Bu yaptığın hainlik yalnız

M : djdjjdjd

Helin : Çok kötüsün ya

Helin : Sonra ne oldu?

M : Gerçekten hatırlamıyor musun?

Yok hatırlıyorum da. Ruh hastası gibi senden olayları okumak istiyorum.

Helin : Hayır hatırlamıyorum.

Helin : Ama hatırlamak istiyorum.

Helin : Bana hatırlatır mısın?

M: Bir gün kumsala gitmeye var mısın?

Helin : Sadece telefondan mesajlaştığım biriyle mi?

Kimse bu konuda suçlayamazdı beni. Yüzünü gizleyen bir katil bile olabilirdi. Gerçi o zaman yüzünü gizleyen katille konuşuyor olurdum.

Onunla yazışmak başka bir yere yalnız gitmek çok başkaydı. Bir yanım tedirgin olurken diğer yanım koşulsuz ona güveniyormuş gibi rahattı.

M : Bir gün.

Kalp atışlarım hızlanırken dilim damağım kurudu. Bunu isterdim. Şimdi değil başka bir gün.

Helin : Bir gün

Helin : Seni hatırlayacağım.

Yazıp gönderdim. Bir gün yüzünü görecektim ve belki de o günden sonra onu hayatıma alabilecektim.

M : Biliyorum.