Elimdeki paketle karşı apartmanın önüne geldim ve Murat'ın dairesinin olduğu iki zilden hangisine basacağıma karar vermeye çalıştım. Dünkü konuşmadan sonra günaydın, iyi geceler den başka bir şey konuşmamıştık.

"Bu apartmana mı taşınmayı düşünüyorsun?" dedi tanıdık bir ses.

Demir.

Arkamı döndüğümde elinde poşetlerle arkamda dikiliyor olduğunu gördüm. Kaşlarını kaldırıp başını sola yatırdı. "Sen Murat'ın Helin'isin." dedi. Neyim?

"Murat evde yok." dediğinde gözlerini elimdeki pakete çevirdi. Refleksle daha sıkı tuttum. "Şaka şaka. Evde." gülmeye başladı.

"Sizin ailenin delisi sensin değil mi?" dediğimde gülüşü daha da genişledi.

"Ayıptır söylemesi benim." Onaylarcasına başını salladı ve binayı işaret etti.

"Yukarı çıkacak mısın?" bu sorusu herhangi bir art niyet barındırmıyordu. Başımı sağa sola salladım. Murat yüzümü ne zaman isterse o zaman görecektim. Ben kendi evim konusunda kırmızı çizgimi çekmişken onun da kendi alanına saygı duyacaktım.

"Sadece bunu ona verir misin? Kapı açık olsaydı evinin önüne bırakıp geri gelecektim." Elimdeki paketi ona uzattığımda elindeki poşetleri tek eliyle tutup uzattığım paketi aldı.

"Onu hatırlamıyor musun gerçekten?" diye sorduğunda yüz ifadesi ciddileşmişti. İçimde büyüyen o kötü hislerle yutkundum ve başımı aşağı yukarı salladım. Demek Demir gerçekten her şeyi biliyordu.

"Sana bahsetti mi bilmiyorum ama ona bu hayatı sevdiren kişi oldun. Sen hatırlamıyorsun ama ben senden bahsettiğinde onun yüzündeki gülüşü çok net hatırlıyorum." Benden bahsettiğinde gülümsüyordu. Bana iyi geldiği gibi ona da iyi mi geliyordum?

"Biraz kıskanmış olabilirim. Çünkü-" Gülümsedi. "Onu doğduğumuzdan beri güldüren bendim. Benden bunu çaldın." Yalandan kaşlarını çattı.

"Bunun için özür dilemeli miyim?" dediğimde başını sağa sola salladı.

"Bunun için ben teşekkür etmeliyim. Aslında-" duraksadı ve gözlerini kıstı. "-annem de teşekkür etmek isteyebilir. Bir gün, her cumartesi olan aile yemeğimizde bize katılmak ister misin?"

"Şu anlık hayır." dedim. Suratı asılsa da açıklamadım kendimi.

Murat'ın yüzünü o istediğinde görmek istiyordum. Aile yemeğinde de maske takamazdı ki. Böyle onu zorlamış olacaktım. Siktir et.

"Annemde merak ediyordu Murat'ı güldüren kız kim diye. Başka zamana artık." Etrafımdan dolandığında tamamen kapının önünden çekildim. Murat'ın olduğunu düşündüğüm zile bastı.

"Kim o?" dedi bir kadın sesi. Kaşlarımı çattığımda Demir gülümsedi.

"Demir." dedi Demir ve göz kırpıp kapıyı aralayarak içeri girdi ve kapattı.

Kimdi o kadın Helin? Murat'ın evinde kadın var. Genç bir kadın.

Deli gibi kapıya bakmayı bırakıp kendi evime doğru adımladım öfkeyle.

Neden öfkeleniyorsun Helin? Sana ne?

"Bana ne miğ?" dedim anahtarla kapımı açıp içeri girip öfkeyle kapıyı kapatırken.

"Bunun evinde niye kadın var? Utanmaza bak. İnsan bekar evine kız mı atar?" Ayakkabılarımı rastgele kapının önüne atıp oturma odasına adımladım ve içeride bir ileri bir geri öfkeyle volta atmaya başladım.

Telefonumun mesaj sesiyle olduğum yerde rahatsızca kıpırdanarak telefona baktım.

M :

M : Hasretinden Prangalar Eskittim mi?

M : Bu bir evlenme teklifi mi?

Bu sefer gülmedim Murat.

Helin : Hayır.

Helin : Sıradan bir kitap

Helin : Anlam yükleme.

M : İyi misin sen?

Helin : Mükemmelim.

Helin : Ben seni tutmayayım.

Helin : Kız arkadaşın falan gelmiştir. Sohbetinizi bölmeyeyim.

HELİN !!! Neden bunu yazdın?

Elimle suratımı kapatmadan önce internetimi kapatıp telefonu koltuğa attım. İyi halt ettim.