İlkdi benim için böyle duygular.

Bi taraftan hiç bitmicek, gitmicek gibi geliyor ,bi taraftanda her an gidebilir gibi geliyordu . Ben bu duyguları ayrı ayrı tatmıştım , bir arada ilk defa yaşıyordum o yüzden napacağımı bilmiyordum . İnsanın bilmediği bi duyguyu ,kaybetmemek için sarf ettiği çaba bu hayatta kıyaslanamaz şekilde zordu. Ben onu ilk gördüğümde 7 yaşındaydım . En büyük aşklar nefretle başlar ya yalan o . Kuzenlerim parkta oynerken onun kuzenleriyle takışmışlar , bende hemen korumak için, dahil oldum olaya , ve o geldi ... O savundu ben savundum derken konu kapandı herkess evlere dağıldı. Herşey yolundaydı ,herkes huzurluydu ,ben hariç . Nedendise saçma bi his kapladı içimi, o yaşta ilk di ,bu duyguyla tanışmam. Neydi bu his , neydi bu beni ürküten , neydi bu beni sakinleştiren , neydi bu beni sevebsiz tebessüm ettiren ,birimiydi yoksa bişey miydi. Cevabını bilmediğim arkası kesilmeyen bi soru yağmuruna tutulmuştu kendi içimde . Mana aradım durdum , haftalar sonra fark ettim ki bu duygular onunla karşılaşma ihtimalimin olduğu yerlerde , beni kaplıyordu . Ben bu hayatımın değiş duygularla bezendiği zamanlarımı , Silivri yazlığında yaşamıştım. Bu duygular o yüzden sadece orda olduğum zamanlar meydana gelip aklımı karıştırıyordu, sanki zekam sıfıra iniyordu onu görünce, bu halimi hiç sevmiyordum . Ama bu sevilme duygusu mutlu etmişti beni....