Gözlerimi açınca beyaz tavanla biraz bakıştık. Kafamı çevirdiğimde yakışıklı kocam beni izliyordu. Uykulu sesimle"günaydın "dedim" günaydın karıcım hadi kalk kahvaltı yapalım geç kalmayalım sonra" yataktan kalkarken tamam anlamında kafamı salladım. Lavaboya gittim. Bugün ayrı bir durgunum ve çağında bunun farkındaydı o yüzden ekstra ince davranıyordu. Lavabodan çıktıktan sonra mutfağa geçince kahvaltı masasıyla karşılaştım. Masada kuş sütü eksikti nerdeyse.

D=canım kahvaltı biraz az mı olmuş. Dedim alaya alarak ama o ciddiye almış olacakki

Ç=dur ben hemen bişiler daha hazırlıyorum. Deyip dolaba yönelmiştiki onu durdurdum

D=şaka yaptım aşkım masada Bi kuş sütü eksik saçmalama hadi kahvaltı yapalım. Masaya geçip kahvaltı yaptık. Odamıza gidip giyinmeye başladık ben krem rengi keten pantolonumu üstüne koyu yeşil askılı bir crop ve pantolonumla aynı renk ve kumaştan olan gömleğimi geçirdim. Çağında bana siyah kot pantolon ve koyu yeşil polo yaka bir tişört giydi. Beraber elele evden çıktık ve arabamızla bindik.ben uyanıp radyoyu açtım ve araba konserimiz an itibariyle başlamış oldu. Hastaneye güle oynaya geldik ve danışmadan kaçıncı kata çıkmamız gerektiğini öğrendik ben oldukça stresliydim bu yüzden çağında sanki ben her zaman yanındayım dercesine elimi sımsıkı tutuyordu. Söylenen odaya geldik. Kapıyı tıklayıp içeri girdik. Odada üç erkek biri kadın olmak üzere dört kişi vardı. Benim yaşlarımda olan adamın bana bu kadar benzemesine şaşkınca bakarken onlarda bana ve çağına şaşkınca bakıyorlardı. Daha fazla ayakta durmayarak bize ayrılan koltuklara oturduk. Çağın şimye kadar asla elimi bırakmamıştı Ah benim düşünceli kekimm. Bizde oturunca doktor konuşmaya başladı. "Evet defne hanımlarda geldiğine göre kanları alalım. Mehmet bey sizden başlayalım" adının Mehmet olduğunu öğrendiğim belkide babam olucak adam kan verme sandalyesine oturdu. Karşı tarafa baktığımda onlarda bize bakıyordu. Annem ve babam olabilecek kişiler bana özlemle en küçük çocuk anlamsız bir nefret bana benzeyen adam ise heyecanla bakıyordu bakıyordu. Çağının beni dürtmesiyle düşüncelerimden ayrıldım. "güzelim sende sıra" diyip elimden tutup kaldırdı beni. Kan alınırken yine elimi tutuyordu. Kan alma işlemi bitene kadar birbirimize aşkla bakıyorduk. Şuan daha çok anlıyordum onun değerini. Çağın benim hayatım olup çıkmıştı onsuz ne yaparım düşünmek bile istemiyordum. Kan alma işlemi bitince doktor lafa girdi "sonuçlar iki saate çıkar" diyip odadan çıktı. Mehmet bey "isterseniz kantine inelim" diye bir teklifte bulundu ağzının fikrini almak için ona bakmıştımki o da bana bakıyordu. Ne yapalım dercesine kafa salladığında onaylamak işin gözümü açıp kapattım. Onlara dönüp "tamam inelim" dedim ve hep beraber kantine indik. Çağın"güzelim siz bir masaya oturun ben hemen geliyorum" diyip yanımızdan ayrıldı. Kalanlarla masaya oturduk ve biribirlerimiz izlemeye başladık. Bir iki dakika sonra Çağın elinde çikolatalar ve vişne sularıyla gelmişti. Evet yanlış okumadınız çikolatalar ve meyve suları. "canım bu kadarı fazla değil mi" Çağın bana dönüp "değil tabiki o kadar kan verdin bir kaç tane ye ki şekerin tansiyonun düşmesin" diye uyarı geçip karşı aileye "sizde alın lütfen karımın da dediği gibi biraz fazla aldım sizde kan verdiniz o kadar dedi" o bunları söylerken karımı bastırarak söylemişti göz dağı vermek için. O böyle yapınca karşı taraf biraz bozulmuştu. Mehmet bey "saol evladım ama ben alıyım" dedi. Mehmet beyin yanındaki kadın "ben size kendimizi tanıtayım. Ben firuze annen olabilirim ki bence sen bizim kızımızsın bu benzerlik bir tesadüf olamaz neyse eşim Mehmet oğullarım doruk ve ege lütfen sizde tanıtın kendinizi anladığım kadarıyla evlisiniz?" diye uzun bir cümle kurup sonda bize soru yönetti. Bende" ben Defne eşim Çağın ve evet evliyiz. " diye yanıtladım. Tam konuşacaktı ki Mehmet beyin telefonu çaldı. konuştuktan sonra bize dönüp." Sonuçlar çıkmış dedi. Hep beraber ayaklanıp odaya geri döndük. Herkes tekrar aynı yerlerine oturunca doktor konuşmaya başladı. "Tahmin ettitiğimiz gibi Defne Kayer %99,9 oranla Mehmet Taşın kızıdır hastanemiz adına özür dileriz iyi günler." diyip çıktı. Çağın gözlerimden akan yaşı silene kadar ağladığımı fark etmemiştim. "Bir tanem yapma böyle lütfen ağlama sen ağladıkça benim kalbim acıyor" diyip sarıldı. Ne kadar öyle durduk bilmiyorum ama arkadan birisi öksürünceye kadar öyle durduk. Sese doğru dönünce Firuze hanım hızla bana sarılarak. "kızımm" diye ağlamaya başladı ben anın verdiği şokla Firuze hanıma bakıyordum. Ne yaptığının farkına vararak benden uzaklaşıp. "b-ben özür dilerim kızım biranda öyle duyunca dayanamadım" diye kendini açıklamaya çalıştı. Bende sorun olmadığını belli edercesine kafamı sallayıp "sorun değil Firuze hanım" diyip hafif tebessüm ettim. Oda bana gülümseyerek cevap verdi ve "sizi yemeğe davet etmek isterim daha iyi tanışırız isterseniz bu akşam bizde yemek yiyelim" dedi. Bende onay almak istercesine Çağına baktım o da gözünü kırpıp onayladığın ifade etti. Firuze hanıma dönüp "tamam o zaman ben size numaramı vereyim siz bana konumu ve saati iletirsiniz dedim. Sonra birbirimize numaralarımızı verip hastaneden ayrıldık. Araba yolculuğumuz sessiz geçmişti. Eve girdikten sonra salona geçip oturdum. Çağın" güzelim nasıl hissediyorsun kendini? Ne olur bişi de kır dök ama anlat içine attıkça daha kötü oluyorsun" yaşlı gözlerle bakıp"ne hissettiğimi bende bilmiyorum. Boşlukta gibiyim. Yaşadığım onca şey boşuna gibi geliyor" "seni tam olarak anlayamam ama yoldaş olurum her zamanki gibi gel biraz dinlen" dedi ve beraber yatak odasına gidip uzandık. Ben aklımdaki düşünceler yüzünden uykuya dalamazken. "canım artık uykuya dalsan mı? Sen uyumayınca bende uyuyamıyorum sonra karımın yeni ve müstakbel ailesiyle nasıl tanışıyım vallahi beğenmezler beni." bu dediğine kıkırdadım ve uykuya daldım.

Bölüm sonu oy ve bol bol yorum yapmayı unutmayalım olur mu?

Öpüldünüzzz

​​​​​​