Telefonumun çalmasıyla uyandım. Yavaşça gözlerimi açtığımda Çağın yanımda değildi galiba banyodaydı. Elimi komidine attım ve telefonumu aldım ama arama sona ermişti. Arayanın kim olduğuna baktığımda Firuze hanım olduğunu gördüm. Ve hemen geri aradım.

~Firuze hanım aranıyor~

F=Ali kızım kusura bakma rahatsız ettim galiba ama mesajımı görmeyince endişelendim biraz hemde geç kalmayın diye arayayım dedim tekrardan kusura bakma.

O kadar uzun ve hızlı konuşmuştu ki araya girememiştim. Bende hemen cevap verdim.

D=yok rahatsızlık vermediniz Firuze hanım ne kusuru biz geldikten sonra biraz uzanalım dedik uyuya kalmışız. Ondan görmedim mesajınızı ama iyiki aramışsınız yoksa uyuyakalirdık.

F=ohh iyi o zaman canım benim sizi bekliyorum yemeğe zaten az kaldı görüşmek üzere

D=görüşürüz.diyip kapattım ve çağına bakmaya gittim. Tahmin ettiğim gibi banyodaydı. Bende karşısındaki tuvalete girdim. Şuan salak gibi sırıtıyordum resmen çünkü ilk defa kendi öz annem beni benimseyip ilgilenmişti. İşimi halledip tuvaletten çıktım ki çağında banyodan çıktı. "günaydın sevgilim bende seni uyandıracaktım. Hadi hazırlanıp çıkalım." kafa sallayıp odaya doğru ilerledim. Dolaptan kıyafet seçmeye başlıyordum ki "güzelim ben bize kıyafet ayarladım. Al bunları giy sana çok güzel olucak diyip elime kıyafetleri verdi ve giyinmeye başladı. (kıyafetler medya ya koydum umarım gözüküyordur, gözükmüyorsada siz istediğinizi hayal edebilirsiniz)

Bende giyindim saçımı yarım topladım ve hafif bir makyaj yaptım. Yolda giderken pastaneye uğrayıp ekler aldık. Firuze hanımın attığı konuma geldiğimizde bizi kocaman bir villa tarzı ev karşılaşmıştık. Arabayı park edip el ele kapıya yürüdük. Cesaretimi toplayıp zile bastım ki basmamla kapının açılmasını arasında saniyeler vardı. Kapıda mı yatıyorsunuz abi. Neyse. Firuze hanım güler yüzle bizi karşıladı. "Hoşgeldin iz çocuklar gelin içeriye geçin." dedi bizde içeri geçip ayakkabılarımızı çıkartıp önümüze koyulan terlikleri giydik. Firuze hanıma dönüp elimdeki ekleri uzattım"buyrun bunlar sizin afiyet olsun" dedim. Firuze hanım "teşekkür ederim canım benim ama zahmet etmeseydin keşke"dedi mahcubça bende "olurmu öyle zahmet değil merak etmeyin" demiştim. Firuze hanım "e hadi salona geçelim" dedi. Firuze hanım önde biz arkada ilerliyorduk. İçeriye girdiğimizde ferah büyük bir salon bizi karşılaşmıştık. Ama salonda hastanede görmediğim üç adam daha vardı. Firuze hanım "kızım bunlar abilerin ikizin ve kardeşin çocuklar Defne de kardeşiniz" ben şok içinde onlara bakarak ağzımdan "ne" diye bir ifade kaçtı. Aralarından biri "anne sana kaç kere söyleyeceğim benim bir kız kardeşim yok diye sadece ege var bu kadar!" dedi böyle demesiyle biraz kırılmıştım galiba. Mehmet bey"can! Annene bir daha bağırıyorsun ve ne kadar inkar edersen et Defne sizin kardeşiniz. "dedi uyarı dolu bir sesle. Firuze hanım bize mahcubça bakarak oturmamız için koltukları işaret etti." ben size en baştan tanıtayım çocuklar ailemizi. En büyük abin Azad mimar bir tane oğlu var" eliyle gösterdiği adama baktığımda oldukça boş bakıyordu sadece kafa salladı memnun oldum anlamında kafasını salladı bende aynı şekil karşılık verdim. Firuze hanım devam etti "ikinci abin kerem avukat kendisi" o bana sadece baktı yüzünde hiçbir mimik yoktu. Duygularını çözemiyorum. Firuze hanım devam etti "keremin ikizi Burak kendisi doktor" bana gülümseyerek bakıyordu bende ona tebessüm ettim. Ve Firuze hanımı dinlemeye devam ettim. "ikizin Doruk kendisi Mimar" ikizimin olmasına şaşırmıştım açıkçası. O ise bana gülümseyerek bakıyordu "memnun oldum ikzim" dedi bende gülümseyerek "bende memnun oldum" dedim. "en büyük kardeşin Can oda bilgisayar mühendisliği okuyor" bu beni istemediğini söyleyen çocuktu. Ben ona bakarken o bana göz devirip telefonuna geri döndü. Neyse dedim içimden o beni istemiyorsa bende onu istemem diyip döndüm Firuze hanıma. "en küçük kardeşin ege lise üçe gidiyor" bu ise bana bakmıyordu bile. Allahım ben nereye düşmüştüm böyle. Doruk tam ir şey söyliycekken hizmetçi içeri girdi ve yemeğin hazır olduğunu söyledi. Mehmet beyde hadi yemeğe geçelim diyince yemek masasına oturduk. En başta Mehmet bey onun solunda Firuze hanım ruze hanımın yanında sırayla can doruk ve kerem ve ege. Mehmet beyin sağında sırayla azat, Burak ben Çağın oturuyorduk. Herkes yemeğine başlamıştı ki çağının sorusuyla yarıda kaldı. Çağın meraklı bir şekilde "kusura bakmayın yemeklerin içinde karabiber ve ya tarçın var mı?" Diye sordu. Kerem soğuk bir şekilde "hayırdır ne yapıcan otur ye işte" dedi Firuze hanım kereme delici bakış attıktan sonra çağına dönüp "yok doruğun onlara alerjisi olduğundan hiç bir yemeğe atmayız. Alerjin mi var yoksa" dedi. Çağın "benim değilde karımın alerjisi var ondan dedim efendim" dedi. Çağının karım demesiyle masadaki tüm erkekler biranda öksürük krizine girdiler. Mehmet bey kendini toparlayarak. "bak evladım seni sevdim kızımı düşünüyorsun. Biz birbirimizi biraz geç bulduk ama ben defneyi ilk gördüğüm an benimsedim. O yüzden lütfen en azından benim yanımda deme biranda böyle şeyler yoksa kalbime inecek vallahi" dedi Çağın anlayışla gülümseyerek "peki efendim" dedi. Firuze hanım kızgınlıkla çağına bakarak ". Oğlum ikidir efendim diyorsun gözümden kaçmadı sanma bizde artık senin annen baban sayılırız" dedi. Çağın" öyle elbet ama defe eden önce size anne ve baba demem biraz değişik olucaktır amca ve teyze demem de aynı şekilde komik olur o yüzden efendim daha iyi olucaktır diye düşünüyorum " dedi Firuze hanım" peki o zaman "dedi ve herkes yemeğine döndü. Yemekten sonra salona geçip çay ve tatlı servisini bekliyorduk ve bize soru soruyorlardı.

Firuze hanım":çocuklar kendiniz hakkında bir kaç bişi söyleseniz bizde daha ince soruları size sorsak daha mantıklı olur dedi bende kafa sallayıp konuşmaya başladım

D=ismim defne Kayer doktorum evliyim 25 yaşındayım bu kadar

Ç=bende Çağın Kayer diş doktoruyum yanımdaki güzeller güzeli eşimle evliyim 27 yaşındayım bu kadar.

Çağının ailemin yanında iltifat etmesi beni utsndırmıştı. Ve evet içimden onlara aile anne baba olarak sıfatlar kullanacaktım.

Doruk hemen bir soru sordu "ne gerçekten mi evlisiniz hani bildiğin resmi olan dan" dedi şaşkınlıkla Çağın bu dediğine ağzının içinde "yok şakacıktan aq" dedi sadece ben duymuştum neyse ki onu sürterek uyardım ve doruğa cevap verdim. "evet baya gerçek olanından 2 yıldır evliyiz" dedim. Ondan sonra abi tayfasından sırayla sorular geldi.

"niye evlendiniz?"

"nelerden hoşlanırsın?"

"hangi alanda doktorluk yapıyorsun?"

Vb. Sorular geldi bende hepsini sırayla yanıtladım. Tatlılar geldiğinde can eklere aşk ile bakıyordu. Hizmetçi kız tatlı ve çayları dağıtıp çıktı. Hepimiz tatlılara daha yeni başlarken can ağzı dolu bir şekilde"annem işte be kıyamamış gitmiş almış eklerimi". Hepimiz onun bu haline güldük Firuze hanım"oğlum onu ben almadım ablanlar almışlar" demesiyle canın elindeki ekleri bırakması bir olmuştu. Bu davranışı beni biraz kırsada önemsemedim. Yukarıdan aşağı inme sesleri gelince kafamı merdivenlere çevirdim. Küçük tatlı bir çocuk aşağı iniyordu tahminen 3-4 yaşlarındaydı. Azadın yanına gidip kucağına oturdu. "babacim ben uyandim. Mişafirler mi deldi" çok tatlı konuşuyordu. Ve beni asıl şok eden birşeye Azadın bir çocuğunun olmasıydı. Azad "günaydın oğlum. Evet misafirler geldi. Hadi merhaba de ve beyfendice tanış" o da kafa sallayıp bana doğru geldi ve elini uzatıp "miyaba ben aşlan şizin işminiz nediy güjel hanfindi" onun bu tatlı iltifatına kıkırdayıp elini hafifçe sıktım ve "merhaba aslancım ben Defne" dedim. Aslan biranda yanağıma öpücük kondurup "taniştiğima memnun oldum Defnecim" dedi ben ve taş ailesi onun bu sözlerine gülerken Çağın homurdanıyordu "yalnız evli bir kadınla böyle konuşman hiç hoş değil beyefendi" dedi. Aslan daha çağını daha yeni fark etmiş olacak ki şaşkınca ona bakıp "ne yani şen benim Defnemin kocaşı mışın?" sonlara doğru yüzünü buruşturarak çağına bakmıştı. Çağın "evet beyenemdin mi?"

A=tch hiç beyenemedim bence Defnem şen bundan ayrıl ben şana bakarım ama am bana bir şürü çikolata ve paya veriyor beraber yaşaya biliriz, hem belki çocuğumuj da olur hm

Son dediğiyle biz gülerken Çağın dahşet içinde bakarken beni biraz daha yanına çekti

Ç=pışık cınım ben Defnemi zor bulurmuşum bide ayrılcam haha komik şaka hem ne çocuğu daha bizim çocuğumuz yok be küçük çocuğa bak sen tch tch, Azad sende oğluna sahip çık karıma yürümüyor uçuyor bu şebek.

Son sözlerini azada bakarak söylemişti

Doruk=işte amcasının aslanı be aferin böyle devam.

Hep beraber gülüp eğlenmiştik. Tabi bazıları hariç onlar telefonla ilgilenmiş yada bana sert sert sinirli bir şekilde bakmışlar Dı. Saatin geç olduğunu anlayınca kalkmak için ayaklandı. "biz gidelim artık saat geç oldu yarın malum iş var" dedim. Onlarda tamam diyip çıkışa ilerledik. Kapıdan çıkarken "bizde sizi kendi evimize bekleriz" dediğimde Firuze hanım ve Mehmet beyin gözlerinden kalp çıkacaktı neredeyse. "tabi geliriz güzel kızım" dedi ve bizde evin yolunu tuttuk.

Bölüm sonu

I

Umarım beğenmişsindir oy ve yorum yapmayı unutmayın öpüldünüz🌈