Finan Ala-Onuncu Bölüm:

Dosyanın Arkasından Başlayan Devir

🫖

Peşimi bırakmayan ailenin tatilleri bir türlü bitmemişti. Burada bile karşılaşmış boş bir sohbete girmiştik.

Aysu "Aa selam Âla sizde mi burdaydınız"dedi sanki bizden sonra girmiş olup bir saattir beni dikizlemiyormuş gibi.

"Evet ama şunları alıp çıkacağız zaten"dedim Bengi'nin ve Bars'ın elindeki takıları gösterirken.

Adını unuttuğum anneleri konuştuğunda ona çevirmedim bakışlarımı. Ona bakmadığımda o konuşmaya başlamamış ve bizde kasaya gitmiştik. Bars elimizdekileri ödediğinde o aileye kısaca bir bakış attım ve dükkandan çıktık.

Sonrası biraz karmaşıktı önce çiftliğe dönmüştük,ben istediğim yerde okumama izin vermeyen abime bir şey demeden trip atarak odama çıkmış ve yatağıma kurulmuştum. Yatağıma uzandığımda telefonuma gelen mesajla kaşlarım çatıldı. Mesajı gönderen bir Türk numarasıydı bu nedenle ait olabileceği iki seçenek vardı. Birisi başvuru yaptığım üniversiteden birinin numarası olmasıyken diğerisi o garip aileden birinin numarası olmasıydı.

Mesajı okuduğumda ikinci seçenek daha doğru gelmişti.

-Çiftliğinizin birkaç dakikalık uzağındaki parkta bekliyorum. Gelmen gerek

Dediğinde mesaja birçok kez göz gezdirdim. Mesaj banaydı. Yoksa kim nerden bilecekti çiftliği, az uzağındaki parkı. Kaç çiftliğin biraz uzağında park vardı ki?

Yataktan kalktığımda üstümdeki şeyleri hızlıca çıkarıp gri bir eşofman ve siyah bir kısa kollu bol tişört giydim. Elime sadece telefonumu ve anahtarlarımı aldığımda herkesten habersiz evden çıktım.

Çiftliğin iyi bildiğim kameralarına yakalanmadığımda çiftlikten çıkıp az uzaktaki parkı görüş açıma soktum. Beni bekleyen kişiyi görebiliyordum fakat kim olduğunu bilmiyordum, sadece karanlıkta kalmış yüzünü zar zor seçebiliyorken ona doğru yaklaştım. Kim olduğunu anladığımda adını zar zor hatırlamıştım. O kişi Kanatlı ailesini en büyük çocuğu Artun Kanatlı'ydı.

"Beni neden çağırdınız?"diye sordum selam vermeye gerek duymadan. Yanında ailenin ikinci en büyük çocuğu Ata Kanatlı ve üçüncü en büyük çocuğu Aysu Kanatlı vardı. Hepsi siyah giyinmişlerdi.

Ata Kanatlı ağzını açmadan bana bir dosya uzattığında kaşlarımı çattım. Bu neydi? İç düşüncelerimi dışa vurarak içimden geçen soruyu sorduğumda Ata'dan beklediğim yanıtı Aysu Kanatlı'dan almıştım.

Aysu "Elindeki dosya bizim seni uzun süre boyunca bulamamamızın kanıtı Alara. Annen Sevgi ve abin Bora aslında senin gerçek ailenin biz olduğumuzu yaklaşık on yıldır biliyorlardı fakat onlar seni bize vermemek için adını bile kimliğinde değiştirler"dediğinde sakinleşmek için sert bir nefes verdim.

"Ne saçmalıyorsun sen ya? Körü körüne size inanacağımı falan mı sanıyordunuz siz? Tamam kızınızı arıyordunuz ve o benim. Ben bunu kabullendim ama beni onca sene büyüten insanlara teşekkür edeceğinize leke sürüp iftira atıyordunuz!"dedim sesimi yükselterek.

Ata Kanatlı sırıttıyor ve Artun Kanatlı ile aynı yere bakıyordu, elimdeki kırmızı dosyaya.

Onların baktığı eşime bakışlarım döndüğünde Aysu'nun kıkırdadığını duydum. Öfkeyle tekrardan nefesimi dışarı verdiğimde dosyayı açarak yere oturdum. Sayfaları teker teker çevirdim, her yerlerini okudum ama sayfalarda yazılar dışında birkaç fotoğraf bile vardı.

Bora abim her bulunacağım sırada önlerine sert taşlar koymuştu. Gözümden akan yaşı durduramadığımda bu yaşın sebebi ailemden uzakta büyümem değildi. Ailem bildiklerimin yüzüme baka baka yalan söylemesiydi. Abim beni gastronomi okuyacağım üniversiteme Türkiye'de olduğu için değil biyolojik aileme çok yakın olduğu için göndermemişti.

Aysu'nun adım seslerini seçebildiğimde yanıma çöktüğünü hissettim. Bana ben onun yerine dosyaya bakarken sarıldığında ağlamaya başladığımın farkında değildim.

Bu bir yıkılış değildi bu bir devrin başlangıcıydı ve bu devirde ben oynayan kişi değil olayları seyircilere yazan kişiydim.

Artun "Aysu, Alara'yı yerden kaldır hasta olacaksınız"dediğinde yüzünü görebildiğim Aysu kafasını sallayıp beni hâlâ elimde sıkıca tuttuğum dosya ile kaldırmıştı.

Ata "Kararını ver Alara sana yalan söyleyen sözde ailen mi? Yoksa her kararını kabul edecek ailen mi?"dediğinde bakışlarımı ona döndürdüm.

Gözlerim gözlerimdeki yaşlardan biraz buğuluydu ama onu görebiliyordum.

"Size bir şans vereceğim, sizi seçiyorum ama bir şartım var"dedim Aysu'dan destek almayı kesip dik bir şekilde dengemi sağlamayı başardığımda...

🫖

Merhaba hoşgeldiniz

Bölümü umarım beğenmişsinizdir

Uzun süre bu kitaba bölüm atmadığımı fark ettim ve ilk fırsatta hemen yazdım

Biraz kısa olduysa kusura bakmayın

Lütfen yazım yanlışları varsa bana bildirin bende düzelteyim

Hepinizden bol bol yorum ve oy bekliyorum

Medya:Ellie Goulding-Lights

Yeni bölüm en yakın zamanda gelecek görüşmek üzere bebeklerimmm;)

630 Kelime:)