Dünya üzerinde her türden insan var ama ona göre sadece iki çeşit insan var. Yarını görecekler ve yarını göremeyecekler.

Yarını görmeni izin veriyorsa onu görmezsin, yakınlarında onun olduğuna dair hiç bir olmaz. Yarını görmene izin vermeyecekse onun nefesini kendi nefesinde hissedersin, sağına soluna bakarsın ne şans her yerde onun sesini duyar, onun silüetini görürsün, hayal gördüğünü sanarsın heryerde o olamaz ya, garip olan şudur ne sen hayal görüyorsundur nede her yerde o vardır. Kafanı toplamak için bir kitap açarsın, şansya her kelime onun ağızıdan dökülmüş gibidir, bir filim açarsın her sahne ondan ibarettir, sen pes edene kadar yılan her yerdedir.

"Korkma." dedi etrafta yankılanmaya başladığı anda duraksarsın, önce arkana bakarsın, arkamı diye arkanda değildir, tekrar önüne dönersin işte o anda göz göze gelirsin, damarlarında akın kanın yavaşladığını, nefesinin kesildiğini hissedersin, geriye doğru adım atarsın, o ise halen sabit duruyordur, belki kaçarım diye düşünürsün arkana döndüğünde, tekrar görürsün, başını hafifçe sola eğer, gözlerinin içine bakar, hoş kokusu burnuna gelir işte o koku aldığın son koku olur.

Bazıları yılanı durdurabileceğine inanır, onu öldürmek için çok güçlü adamlar toplarlar, katiller, doktorlar, eski polisler ve daha niceleri, ilk değiller son değiller ama yinede açık hedef halindeler. Yılan karşı duran herkes gibi onun oyuncağı olmak için açık hedefler ama onların bundan haberi yok, neden mi? Çünkü yılanı gören kimse kendinden sonrakilere onu anlatacak kadar yaşamadı, belki yaşasaydı karşı gelmemeyi öğretebilirdi, yılan o yüzden oyuncaklarını hiç sağ bırakmadı, yeni oyuncak alabilmek için. İstediği olduda hep yeni oyuncakarı oldu.

......

Bu benim ikinci kurgum umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar dilerim ilk bölüm 24 dünde sizlerle, şimdiden destekleyen ve okuyan herkese teşekkür ederim. 🩵🩵