Her şey bir noktada durdu. Zihni, yıllardır ilk kez tamamen sustu. Artık yapacak bir şey kalmamıştı. Sevdiği olmadan bu dünyada neyi değiştirebilirdi ki? Ne için mücadele edebilirdi? Daha önce yaşamın her anını dolu dolu hissetmişken, şimdi her şeyin içi boşalmıştı. Bir zamanlar gözlerinde parlayan o ışık, şimdi kararmıştı. Gözlerini kapattığında, sevdiğini bir kez daha hissetmeye çalıştı, ama bu sefer o dokunuş, o sıcaklık kaybolmuştu.

Bir zamanlar her şey onun için anlamlıydı. Her bir yeni icat, her bir başarı, her bir adım, sevdiğiyle birlikteydi. Birbirlerini tamamlayan, her biri diğerinin eksik yönünü tamamlayan iki farklı insan, bir bütün olmuştu. Ama şimdi, o bütün eksikti. Kendini, bu eksiklikle bir başına bırakmak, her şeyin sonu gibi hissettirdi. Onun olmadan, her şey anlamsızdı.

Çalışma masasında eski projelere göz attı. Hepsi birer çerçeveye, birer hatıraya dönüşmüştü. Hiçbir şeyin gerçeği kalmamıştı. Sevdiğiyle birlikte ortaya koyduğu her şey, şimdi sadece bir hüzünle sarılıydı. Ne hayaller, ne planlar, ne de yaşamak için bir sebep kalmıştı. Bir zamanlar umutla dolup taşan elleri şimdi sadece duvarları yokluyordu. Nereye giderse gitsin, her şeyde sevdiğinin izleri vardı, ama o artık yoktu.

Biraz daha derin bir nefes aldı ve gözlerini tekrar açtı. Gün ışığı, pencerenin arkasında zayıf bir şekilde süzüldü. Ama onun içinde, karanlık bir yer vardı, o ışığın ulaşamayacağı kadar derin. O ışık, sevdiğiyle birlikte parlayan bir ışık olmalıydı, ama artık yalnızdı.

Bu sefer, ne geçmişi ne de geleceği vardı. Karanlık, bir duvar gibi her yeri çevrelemişti. Ne yapılacak bir şey vardı, ne de değiştirilebilecek bir şey. Her şeyin sonu, bu noktada kesilmişti. O, artık sadece bir gölgeydi. Kendi karanlığında, yalnızca kendi acısıyla savaşıyordu.

Ve o anda, hiçbir şeyin değişmeyeceğini kabullenerek bir kez daha çökmüş, kalbinin derinliklerinde son bir kez daha sevdiğini aramaya başlamıştı. Ama o kişi, artık bir hayalden öteye gitmiyordu. Bu, sevdiğiyle paylaşılacak son bir hatıra, son bir anıydı. O anı, son bir kez hissetmek istedi. Ama o an, son bulmuştu.

Zihninde tek bir şey vardı: “Eğer sevdiğim yoksa, ben de yokum.” Ve bu düşünceyle, her şey tamamen silindi.