3 Gün Sonra...

Bugün yine aynı göreve gidiyorduk.Gizem TÜRKOĞLU'nu kurtarmaya.Yani kısaca Ayhan'nın kız kardeşini kurtarmaya gidiyorduk.Artık 11 farklı candık.Şuan dağlık bir bölgedeydik.Sınırın dışındaydık daha doğrusu.Ben,Ayhan ve Murathan etrafı doğru dürüst görebilmek için bir yer bulmuştuk.Ben yine Murathan'la Ayhan'nın arasında kalmıştım.Hepimiz ilerideki kulübeye sessizce bakıyorduk.Kulaklıktan bir ses yükseldi "Komutanım ben bu Barbo'yla durmak istemiyorum sizin yanınıza gelsem?" dedi Zülfikar isyankar bir sesle."Reddedildi" dedim net bir sesle "Neden komutanım ya!?" dedi Zülfikar."Valla Zülfikar benlik birşey yok Ayhan Komutan'ın istemiyor" dediğim an yalandan bir ağlama sesi kulaklarımı doldurdu.

Bir süre sonra kulübede hareketlilik olmaya başladı.Kulübenin kapısı açıldı.Kapıdan birkaç tane adam ve yanlarında açlıktan zayıf kalan bir kadın yani Gizem vardı.Ayhan bu görüntüyü görünce bir afalladı.Herkes ondan komut beklerken Ayhan'ın komut vermediğini anladığımda ben verdim.Kısa ve net bir kelime söyledim "Şimdi!" dediğim an ortalıkta tek bir ses yankılanmaya başladı.Mermi sesi.Adamlarda silahlarını çıkartıp bize ateş etmeye başladılar.Ama hepsi ıskalıyordu.Zülfikar "Komutanım gaskım yamuldu amına!"dedi tuhaf bir sesle.Murathan nedense çok sinirliydi.Şu sıralar onu kimse anlayamıyordu.En yakın arkadaşı Yavuz bile.

Bizler Kim miydik?

Yüzbaşı Ayhan TÜRKOĞLU

Kıdemli Üsteğmen Dicle SAY

Üsteğmen Murathan KARAKURT

Üsteğmen Yavuz YILMAZ

Astsubay Başçavuş Erdem ŞANLI

Astsubay Başçavuş Eren YILDIRIM

Astsubay Başçavuş Aybüke SARI

Astsubay Kıdemli Üstçavuş Zülfikar AK

Astsubay Kıdemli Üstçavuş Barbaros GÖNEY

Astsubay Kıdemli Üstçavuş Onur AK

Astsubay Çavuş Ali KARA

Biz Yürek Timiydik...

Görevden döndükten hemen sonra Gizem'i hastaneye götürdük.Ayhan ve ben Gizem'in yanında kaldık.Ayhan ellinci kere aynı kelimeyi söylüyordu "Koruyamadım onu."dedi.Artık sinirleniyordum hiç birşey onun yüzünden değildi.Nedeni de Gizem'in o gece tanımadığı bir adamla dışarı çıkmasıydı.O adam teröristi ve hedefi Gizem'i kaçırmaktı.Kalkıp Ayhan'ın yanına gittim."Senin bir suçun yok!Gizem'in tanımadığı bir adamla dışarı çıkması suçtu kendine gel artık!" dediğimde şaşırdı ilk defa beni böyle görüyordu.Anlamadığım şekilde birbirimize çok yakındık.O sırada bir öksürük sesi gelecekti.Eminim ki o ses şuan bu olayı bozmasaydı beş saniye sonra falan öpüşüyor olacaktık.Öksürük sesi gelen tarafa baktığımda Murathan ve arkasındaki timi gördüm.Erdem Ağabey bana öyle bir bakıyordu ki ifadesi tam 'aferin kız sana' deyip alnımı öpmek gibi bir şekildi.Onları görür görmez Ayhan elini belimden çekmişti.Ne ara o el oraya gitti lan?! Neyse bu soruları sonra sorardım kendime.Erdem Ağabey sırıtarak yanıma geldi.Ama bu sırıtış hiç hayra alemet değildi.Kesin Metehan'a bakar mısın diyecekti.Erdem Ağabey "Dicle,Utku Albay iki hafta falan göreve göndermeyecekmiş bizim timi.Bizde Aysun'la tatile çıkmak istiyoruzda-" sözünü kesip "Tamam ağabey Metehan'a bakarım" dediğim an hepsi güldü."Susun lan hastanedeyiz."

2 Gün Sonra

"Lan Metehan ye şunu!" dedim.Metehan'la macerama hoşgeldiniz gençler.Beni kurtarın.Kapı çaldığı an yerimden ayaklanıp kapıyı açtım."Hele şükür yani" diyip kapıyı açtım.Kapıda Zülfikar,Barbaros,Aybüke,Gizem ve Ayhan vardı."Beni kurtarın!" diye bağırdı Metehan.Herkes ayakkabısını çıkarırken kahkaha attı."Metehan ikinci kez dövmeyeyim seni" dediğim an sustu.

selaaaam bu bölümü burda bitiriyorum amaaaaa diğer bölümle bu bölümün arasını çok açmayacağım seviliyorsunuz <3