Gözümü aralamaya çalıştım.Bir süre sonra gözümü açamayı başarınca yatakhanede olduğumu anladım.Alt ranzada yatıyordum artık.Kolayca kalktım.Zülfikar karşı ranzada karnın üzerine yatıyordu.İntikam soğuk yenen bir yemekti.Hemen yanına gittim ve ense köküne büyüm bir şamar attım."Noluyo lan!"diye bağırdı."Komutanına lan mı diyorsun sen?" dedim sinirli bir sesle.Kafasını kaldırıp"Komutanım" dedi. "Buyurun benim" dedim birkaç dakika sonra "Murathan Komutanım sizi bekliyor" dedi."Tamam görüşürüz Zülküfcüğüm" dedim.Yatakhaneden çıkıp Murathan'ın odasına doğru ilerledim.Vardığımda kapıyı tıklatıp içeri girdim.İçerde Murathan ve Kankilottom Güntekin vardı. Güntekin "Ooo Dicle Komutanım turp gibisiniz maşallah" dedi."Ayıp ediyorsunuz Güntekin Komutanım her zaman öyleydim" dediğim an kahkaha attı.Güntekin havacılıktaydı.Murathan"Dicle otur" dedi.Hemen oturdum.

"Bu ilişkiyi senin yakın arkadaşın olarak Güntekin bilecek benim yakın arkadaşım olarakta Begüm bilecek" dedi. "Begüm olmaz.Yavuz bilsin ama Begüm asla olmaz hatta en son onun haberi olsun" dedim.Begüm Murathan'a asla arkadaş gözüyle bakmıyordu.Gerekirse bizi ayırmak için büyü bile yaptırırdı.Tam itiraz edecekken "HAYIR DEDİM" diye öfkeyle bağırdım ama sesim çok fazla çıkmamıştı.'tamam' dercesine başını salladı.

Konuşmanın ardından iki gün geçmişti yine Metehan'ı almaya gidiyordum.Okula girdiğimde Mete'nin öğretmeni Burak'ı gördüm.Son derse girmeden önce gelmiştim.Askeriyede gereğinden fazla sıkıcı geliyordu "Ooo Burak Bey nasılsınız?" dedim "Dicle dersten sonra konuşsak geç kaldım da derse, toplantı vardı" dedi "Olmaz Mete'yi almaya geldim.Akşam askeriyeye gel."dedim."Tamam akşam görüşürüz"

Metehan'ı lojmana bıraktıktan sonra askeriyeye geçtim.Hazırlanıp dışarıya çıktım boş bir çardak bulup oturdum.Üstümde siyah bluz,altında beyaz bir jean vardı.Telefonumu elime alıp Burak'a mesaj attım

Ama haydi seni mi bekleyeceğim allah allah

Vırak🐸:Beş dakikaya yanındayım sende sana önceden teklif ettiğim şeyi düşün bence :)

Evet asıl olayları anlatma vakti geldi bence...

Geçmiş 14 Yıl Önce...

Bu sene sınıfımıza Burak diye bir çocuk gelmişti.Geldiğinden beri derslerde ve teneffüslerde beni izliyordu.

Birgün yanıma geldi."Dicle birşey konuşabilir miyiz?" dediğinde "Elbette" dedim. "Ben senden hoşlanıyorum..." dedi ve hemen ekledi "Sevgilim olur musun?"

O zamanlar sevgili demek ne demek tam kestiremiyordum.Ama Burak'ı da arkadaşım olarak görüyorum."Burak..."dedim "Söyle,Dicle 'evet' de" dediğinde "Olmaz,benim en yakın arkadaşım senden hoşlanıyor,olmaz ve olamaz"deyip çekip gitmiştim.

Günümüz...

'Koskoca on dört yıl bu beni nasıl unutmadı ya' diye içimden geçirirken yanıma bir asker geldi.Baş selamı verip "Ziyaretçiniz var komutanım" dediğinde "Tamam gelsin." baş selamı verip gitti. Beş dakika sonra geldiğinde "Selamun aleyküm" dedi "Aleyküm selam"

"Nasılsın Komutan?"

"İyii sen nasılsın?"

"Sizin deliyle uğraşıyorum" dediğinde kahkaha attık

"Dicle..."

"Hı??"

"Sorum hala geçerli"

"Burak..."

"Söyle,Dicle 'evet' de" aynı o gün gibi demişti tek değişen şeyi ses tonuydu.Sonrasında elimi tuttu.Tam ellimi çekecekken bir ses duydum

"Noluyo lan burda!?"dedi Murathan."Düşündüğün gibi değil Murathan.Arkadaş hem Metehan'ın öğretmeni hemde benim ortaokuldan arkadaşım."dedim panikle.Ama beni umursamıyordu."Yarın Aysun Ablayı arayacağım ve bir daha Mete'yi almaya gitmeyeceksin."dedi tok bir sesle."Saçmalama istersen Murathan"dediğim an kahverengi gözleri beni buldu ve "Sen beni odamda Güntekin'le bekle" dedi bu sefer yumuşak bir sesle söyledi.Ayağı kalktığımda Burak kolumu tuttu "Nereye?!"dedi.Murathan "Duymadın mı?" dedi "Tamam bırak kolumu" dediğim an bıraktı ve Güntekin'in yanına gidip koluna girdim.Odaya gelir gelmez "Sıçtım ben Güntekin..."dedim anında."Sen biraz sıçtın ama o hoca fena sıçtı" dediğinde elimi tam kaldırıp vuracakken Murathan girdi içeri."Murathan ne oldu?" dedim "Sen sus!" dedi.Artık sinirilerim son seviyedeydi."Yeter!Senin sinirli olduğun kadar bende sinirliyim Komutan!Ben seni o kadınla gördüğüm her an..."kalbimin üstüne üç kere vurup konuşmaya devam ettim "Şurası öyle bir yanıyordu ki anlayamazsın Komutan!"dedim "Şimdi acı çekme sırası sende!"diye bağırıp odadan çıktım.Sessizce yatakhaneye ilerledim.İçeri girer girmez bir ses duydum.

"Komutanım,iyi misiniz?"diyen Yavuz'u buldu bakışlarım."Yavuz Komutanım siz bana neden 'komutanım' diyorsunuz?"dediğimde Barbaros "Komutanım terfi almışsınız.Kıdemli Üsteğmen olmuşsunuz" diye bağırdı."Çüş,ne zaman olmuşum be" Ali'yle Onur aynı anda "Bir saat önce komutanım"dediler ve bakışıp güldüler.

İçeri hüzünlü bir şekilde müptelası olduğum bey girdi ama müptelası olduğum bey kalbimi kırmıştı."Karakurt iyi misin?" dedi Yavuz.Cevap vermeden benim yatağımın üstündeki yatağına yattı.Odaya Güntekin girmişti ve eli boş değildi elinde bir çikolatalı pasta vardı.Zülfikar koşup müzik açtı ama açtığı müzik pek zamanında değildi sanki.Şarkı başladığında Güntekin'den pastayı alıp etrafımda dönmeye başladı.

"O ŞİMDİ ASKER CANI NELER İSTER!"

"UYKUDA MEVLAM BENİ ONA GÖSTER!"diye bağırdığında bende ona karşılık vererek "Sabahki şamarı bir daha istiyor gibisin Zülküf?" dedim."Kapatın şarkıyı yoksa en sevdiğiniz arkadaşınız ölüp ölüp dirilcek"dedi Zülfikar "Kardeşim aranma o zaman" diyerek içeriye Erdem Abi girdi. "Erdem Abi gene Aysun Abla'yla kavga ettin sanırım."dedim "Doğru tespit" dedi. "O zaman biz Aybüke'yle bugün sizde kalırız ama önce şu doğum günümü kutlayalımm" dedim.Doğum gününü kutlayıp akşam Erdem Abi'nin evine gitmiştik.Otururken Utku Albay aradı ve yarın odamın anahtarını Yavuz'dan alabileceğimi söyledi.

BU BÖLÜMDE BU KADARDI SİZİ SEVİYORUM 💖💗🥰💞