1. Bölüm: Adnan.

Yanımda bağıran adama son bir bakış atıp bıçağımı kalbine sapladım. Adamın gözleri yerinden çıkacakmış gibi açıldı ve kapandı.

Bu yatakta elleri kelepçeli ve her yeri kan içerisinde olan adam çok komik duruyordu. Bu haline gülmeden edemedim.

Eldivenli ellerimi kan içinde kalmış göğsüne bastırarak bembeyaz duvara yürüdüm. İki elimi de duvara yasladım.

"Bütün uzuvlarını kesmek için zamanım yok. Süren doldu." Notumu da cesedin üstüne bıraktım.

Bıçağımı kemerime taktım ve balkondan sarkıttığım ipe tutunarak aşağıya indim.

Kapıdaki korumalara gözükmeden arka taraftaki çitlerden atlayarak arabama doğru koştum.

Arabama binince kapıyı kapatıp derin bir nefes aldım ve yan koltuktan bilgisayarımı aldım. Hızlıca görüntüleri sildim ve eldivenlerimi çıkarıp yan koltuğa, laptopun üstüne attım.

Arabayı çalıştırıp evime doğru sürdüm. Yaklaşık yirmi dakika sonra evimin önünde durdum ve arabayı garaja bırakıp eşyaları alarak yukarı çıktım.

Parmak izimi kapıya okutup içeri girdim ve hızlıca duşa girip eldivenlerimi yıkadım. İşim bitince hemen önlüğümü giyindim ve tablomun başına oturdum.

Yarım saat boyunca tablomun üzerinde çalıştım. Bitmeye çok yaklaşmıştım ki kapının çalması ile işimi bırakıp kapıya yöneldim.

Kimdi bu saatte?

Sanki saati biliyor.

Elimdeki boyayı umursamadan alnımdaki teri sildim ve kapıyı açtım.

"İzel!" diye bağırarak içeri giren Gazel ile geri çekilmek zorunda kaldım.

"Ne bağırıyorsun be?" dedim

"Yine bir cinayet işlenmiş ve bu sefer adama bildiğin işkence etmiş. Ya adamın dilini koparıp duvara çivilemiş." dedi tablomun yanındaki koltuğa oturup.

"Ne ara olmuş?" dedim ve tablomun yanına gidip resime devam ettim.

"Gece yarısı." dedi telefonunu açıp bir kaç tuşa basarken.

"Bak." dedi telefonu bana uzatırken.

Elinden almadan bakmaya başladım. Hemen internete düşmüş müydü? Kendi eserime hiç haberim yokmuş gibi bakmak üzücü bir durumdu.

"Tüh yazık olmuş gencecik adama." dedim ve fırçamı tuvale sürttüm.

Az kalmıştı.

"Yok be adam pisliğin tekiymiş. Yetimhanedeki çocukları kaçırıyormuş." dedi bacak bacak üstüne atıp.

Neyse ki yine doğru iş yapmışım.

Ben ne zaman yanlış yapmıştım?

Tamam bu egom içindi ama zaten adamı bunun için öldürmüştüm.

"Bir ay içinde 12 kişi öldü." dedi.

"Ama hepside suçluydu." dedim ve son kez resmime dönüp baktığımda kusursuz olduğunu gördüm.

"Saat kaç?" dedim.

"İkiye on var." dedi.

Tam iki saat olmuştu ve hem adamı, hem resimi bitirmiştim.

Adamın en sevdiği şey yüzmekti.

"Yine mi çizim yapıyorsun?"

"Olmuş mu?"

Ona döndüğümde kafasını olumlu anlamda salladı "Bunu sergine koyacak mısın?"

"Tabi ki de benim her resimim özeldir." dedim ve tuvali köşeye kaldırdım "Ben şu boyadan bir kurtulayım, sende bir şeyler hazırla çok açım"

"Her geldiğimde bana iş yaptırıyorsun ben arkadaşın mıyım köle mi?" dedi.

Cevap vermeden duşa girdim ve üzerimdeki boyadan kurtuldum.

"Hamur yoğurayım mı bir de, çıksana şuradan." diye kapıma vuran Gazel yüzünden küvet keyfim yarım kaldı ve hızlıca durulanıp havlumu giyindim.

Odama girdim ve dolabımı açarak kendime bir şeyler çıkardım.

Mavi kot pantolon ve siyah tişörtümü üzerime geçirip, siyah botlarımı giyindim.

Gazel'in bağırması yüzünden hemen saçlarımı taramayı bıraktım ve yanına, mutfağa gittim.

Her şeyi hazırlamıştı. İşte bu yüzden Arkadaş!

"Ya sen en iyi arkadaş mısın? Aşçı mısın? Harika mısın?" dedim yanağını sıkarken.

"Çek şu patilerini üzerimden. Nereye böyle?" dedi peynir yerken.

"Sergi için ayarlama yapılacak ya onu organize edeceğim."

Öldürdüğüm insanların tabloları çok ilgi gördü canım.

Masaya oturdum ve kahvaltı yapmaya başladım.

"Bende geleyim derdim ama date çıkacağım." dedi.

"Kimle!?" dedim ve elindeki çatal ile ona bakakaldım

"Yeni tanıştık internetten, çok tatlı biriydi ilk defa yüzyüze konuşacağız." dedi

"Aptal" dedim

Güldü ve yemek boyunca konuşmadık

"Ben bırakayım mı?" dedim paltomu giyerken

"Gerek yok ben giderim, sen bu sergi işini hallet." dedi ve evden çıktık.

Ben kendi arabama binip yola koyuldum. Müzik açıp giderken. Çalan telefonum ile müziğin sesini kıstım

"Merhaba sergi için size ben yardımcı olacağım." dedi bir erkek sesi.

"Tamam ben yaklaşık on dakika sonra, sizin yanınızda olacağım. Şirketin önünde olmanız gerekli. İyi günler." dedim.

"İyi günler." dedi ve kapattım.

On dakika sonra gelmiştim.

"Hoş geldiniz" diyerek kapımı açan adama zoraki gülümsedim.

... 

"Serginiz için hiç şüpheniz olmasın, en fazla 2 hafta kadar bir süre."

"Çok teşekkür ederim. " dedim ve adamın uzattığı elini sıkarak arabama bindim.

Yarın yeni ayın ilk günüydü.

Yeni ayın ilk kurbanı...

Ediz GÜN...

Ünlü dansçı ve Tecavüzcü Ediz GÜN...

......

umarım bölümü beğenmişsinizdir hepinizi çok seviyorum. İyi geceler ✨ 🌚⏰✨ 🌚⏰