7. Bölüm

Sabah uyandım ama hiç uyanmak istemedim, hani bazı geceler vardırya sabah olsun istemezsiniz bende onu istiyordum ama malesef kalkmalıydım akınla buluşucaktım bu evlilik meselesi için, sanki istiyoruz bide bulusucaz allahım sen bana güc ver.Elimi yüzümü yıkadıktan sonra kırmızı mini tatlı bir elbise giydim saclarımi salık bıraktım parfüm sıkmadım zaten kullanmıyorum herkezin kendine has kokusu ztn mükemel, akın BEY aşağıda bekliyormus indim indiğimde o bej rengi kumaş pantlonu ve beyaz gömelğiyle fena durmuyordu ama umrumda bile degildi

-güzel olmuşsun

-Teşekür ederim

-Ama bu cok kısa dolabını yenilememiz gerek

Allahım çıldıracam ya sanki gercektende kocamis gibi davranıyor hangi hakla karışıyorsa

-Böyle iyi sağol

Arabaya bindiğimizde hiç konuşmadık şık bir restoranda geldik sandalyemi çekti, o tam bişey diyeceken bende söze giriyodum

-Sen söyle

-Ha yok sen söyle ilk

-Bak akın seninle açık konusucam, ben bu evliliği istemiyorum biliyorum sende istemiyorsun sen bu işe hayır dediği an bitter zaten

-Kim demiş istemedığimi

Saşkınlıkla sordum;

-İstiyormusun

-Hayır.

-E ozaman

-Erdem ve esra için, neyse sahra konu kapanmistir haftaya evleniyoruz sende zorluk cıkarma, bazen insanoğluda kadere boyun eymek zorunda

Sinirlendiğim için sesim yüksek çıkmıştı biraz

-Ama ben değilim akın.

-Niye ben eğdim sahra, hemde abimin ölümüne eğdim.

O an bişey dememiştim çünkü her ne olursa olsun üzülmüştüm, malesef kabulenmiştimde.Yemeğimizi yedikten sonra beni eve bırakmıştı direk rahat bişeyler giyinip yatağa bıraktım kendimi baya bi düşündüm hemde baya, annem ile babamda çok üzgündü bu duruma, ama onlarda bişey yapamamıştı kendi adıma üzülüyordum, bazen acılarınlada baş başa kalman gerek bu düşünceler arasında uyuya kaldım kabusların içine...

(Akının anlatımıyla)

Sahrayı eve bıraktıktan sonra bende hemen eve geçtim, yavuz'lada konuştuktan sonra odama gectim, yatağa uzandım kafam çok karısikti.Beynimin her zerresi bu intikam planını hazırlamışken neden kalbimin bir köşesi bana dur diyordu, anlamıyorum kendimle bile yüzleşemiyordum çünkü kalbimde beynimde aynı şeyi söyleyemiyordu Bu duygu ne hiçbir şekilde bilmiyordum ama ona zarar gelmesink istemiyordum ama hiçbirşey beni vazgeçtirtmeyecekti uyuyordum ama beynim hâlâ susmuyordu

Kin beslemek,acıyı hatırlamanın tek yoluysa;bu hatırayı sonsuza kadar saklarım...