Seni ben affetsem zaman affetmez

Bensiz geçirdiğin her saniyenin anısına,

Ruhumda ki toprak affetmez

Koparıp aldığın çiçeklerin anısına,

Duygularım affetmez

Düşüncelere hapsedip gitmenin anısına,

Seni ben affetsem bedenim affetmez

Ruhumu öldürmenin şerefine..

​​​​​​Artık ruhumu aydınlatan ısıtan gözlerin tekrar değse gözlerime içimde ki buzları eritemez sevgilim..

O gülüşün artık tekrar canlandıramaz içimde koparıp öldürdüğün papatyaları..

O kokun bedenimi sarsa dahi ruhuma tekrar nefes olamaz..

Kabullenemediğim o vedan ruhumu çürütürken sen başka diyarlarda çicek bahçeleri yaratıyordun ben aklımı kaybederim ama seni affedemem..

Bir bölümün daha sonu okuyan destek olan olmayan herkese teşekkür ederim ❤️

Bir sonraki bölümde görüşmek dileğiyle hoşçakalın ❤️