Mardin bir masalın acısı, özü, sızısı.

Son kez olur bazı şeyler,

Kimse anlamaz.

Son defa geçilir bir yoldan,

Son defa görülür bir yüz,

Son defa duyulur bir ses,

Son defa sevilir biri.

İstanbul

"Şekerli Türk kahvesi lütfen." Dediğim anda yanımdan bir ses gelmişti.

"Sade Türk kahvesi."

Bu ses, iliklerime kadar uyarılmamı sağlamıştı.

Karan Karahan.

Hızla arkadaşım idil'in yanına ilerlemeye başladım. Elim ayaklarım bana ihanet ediyor gibiydi. Ellerimi saçlarıma geçirmiş insanlara çarpa çarpa ilerliyordum. İdil'i gördüğüm anda dahada hızlanmıştı adımlarım.

"İdil gitmemiz lazım hemde hemen." Demiştim ve kolundan tutup bahçe kapısına yönelmiştim, İdil elimden kolunu kurtarıp, beni omuzlarımdan tutup sarsmaya başlamıştı.

"Sakin ol biliyorum, karşılaştığın şeyi biliyorum sakin ol."

Gözlerimden yaşlar süzülürken konuşma çabasına girmiştim. "İdil olmaz ben kimsesiz kalamam olmaz hayır." Demiştim.

"Sen kimsesiz değilsin ben varım ailen var sakin ol." Dediği sırada meltem hoca yanımıza yaklaşıp, iyi olup olmadığımı sormuştu. İyiyim dediğimde bize "karan beyin seminerine sizi bekliyorum, size en ön için yer ayırttım, akıllı öğrencilerimden güzel sorular çıkar diye düşünüyorum" Demişti.

Ben itiraz etmek için ağzımı açacağım sırada, meltem hoca itiraz kabul etmiyorum diyerek uzaklaşmıştı yanımızdan.

"Şimdi sakin ol efser. O sadece seminer için gelen iş adamı. Her şeyi unut. Sadece iş adamı tamam? " Demişti.

"Tamam sakinim." Demiştim ve konferansa gitmiştik.

Konferansa girdiğim anda onu görmeyi beklemiyordum. Oda şaşırmış olmalı ki beni gördüğü anda elindeki mikrofonu yere düşürüp, yüzüme bakmaya başlamıştı. Gözlerimi ayırıp oturacağımız yere doğru ilerlemiştik. Gözlerim dolu doluydu. Ve seminer başladı.

Sesi o kadar tanıdık geliyordu ki ama kendisini bi o kadar tanıyamamıştım.

"Evet arkadaşlar ben ünlü iş adamı Karan Karahan. Bugün sizi bilgilendirmek ve sorularınızı almam amacıyla vaktimi size ayırdım." Demişti.

Seminer devam ediyordu, onun cümleriyle ile.

"Yaşadığın coğrafya, ailen, soy adın başarının veya başarısızlığın bir parçası olabilir doğru ama sebebi olamaz. Çünkü sebep sensin. Unutmayın gençler başarısız olduğunuzda değil mazeretiniz olduğun da kaybedersiniz."

♧

Karan son cümlelerini söylerken dayanamamış, çantamı alıp çıkmıştım.

Üniversitenin kapısından çıkarken biri kolumu kavramıştı.

"Efser dur lütfen." Demişti Karan. Kolumu hızlıca elinden kurtarmıştım. Ve yüzüne bakmıştım. Gözlerim doluydu ama korkmadığımı göstermek istiyordum.

Yada cesur olduğumu...

Korkağın tekiydim ben.

"Ne istiyorsun benden?" Sorumu yöneltmiştim buz gibi bir sesle.

"O kadar yaşanmışlığı bir kenara bırakamazsın." Demişti.

"Ben seni de yaşanmışlıklarıda kenara bırakmadım, direkt olarak bitirdim. Unuttum ben seni, sende beni unut o gece unuttuğun gibi. Senin sarhoş sözlerinde kaybolduk biz. Ben seni unuttum, sende beni unut ve kendini hatırlatacak tek bir şey yapma." Gözlerine baktığımda İdil koluma girip, yürütmeye başlamıştı beni.

Arabaya ilerlediğimde kapı kolunu açmaya çalışmıştım. O anda başım dönmüştü, ve titreyerek ağlama başlamıştım. Yere çöktüğümde idil yanıma gelmiş sarılmıştı bana...

Herkes bakmaya başlamıştı, İdil bakışları fark edince bağırıp onları dağıtmayı başarmıştı.

♤ 

"Anne gelemem diyorum anlasana, tekrar aynı şeyler ile karşılaşamam." Diye ısrar ediyordum anneme...

"Gelmezsen sütüm helal olmasın." Demiş ve telefonu yüzüme kapatmıştı.

"Allah kahretsin" diye isyan ederken İdil elinde kahveyle gelmişti balkona.

"Noldu efsanem" İdil hep bana efsanem derdi.

"Annem oraya gitmezsem hakkını helal etmiyormuş."

"Ah be güzelim... Ne diyeceğimi bilmiyorum ki tüm Mardin biliyor yaşadıklarını."

"Yapıcak bir şeyim yok, bir haftalığına gidip gelirim."

"Neden istiyorlar ki efsom?"

"Özledik diyorlar."

"Bu işte bir şey vardır efsanem."

"Bilmiyorum ya ilk uçakla gel dedi."

"Sonun hayırlı olsun güzelim. Üniversiteden izin alacaksın dimi?"

"Evet öyle yaparım.."

♤

"Efsanem kendine çok çok dikkat et. Sen gül değil efsersin daha güçlüsün eskisinden."

"Her şey için teşekkürler canım" Demiş ve sarılmıştım. Uzun sarılmadan sonra

"Sanki geri gelmeyeceksin hafta efsanem bu kadar göz yaşı dökme... eve de uzun uzun baktın giderken kızım geleceksin geri tribe bağlama."

♤

sizce geçmişin acıları, geleceğin umuduyla erirmi?

merhaba...

Bu bir platformda yayınladığım ilk kitabım, yorum yaparken, lütfen saygı çerçevesinde yaparsanız sevinirim...

ilk başlangıçlar, ilk heyecanlar.

Kurgu başlangıcın ile ilgili düşüncelerinizi paylaşırsanız sevinirim.❤️‍🔥