-Mardin-

Uçaktan inmiştim ve aradığım hiç kimse açmıyordu. Kötü bir şey olabilir miydi?

Şoförümüz ali abiyi gördüğümde yanına ilerlemeye başlamıştım.

"Hoşgeldin güzel kızım..." diyerek baba şefkatiyle beni sarmıştı.

"Hoşbuldum ali abi hoşbuldum da bizimkiler nerede? Abim almaya gelecekti hani beni?" Bir çocuk edasıyla heyecanla sorularımı sormuştum.

"Bilmiyorum kızım, bana al gel gülümüzü dediler."

"Efser de bana ali abi, gül eskide kaldı." Burukça gülümsemiştim.

Sonrasında arabaya ilerlemiştik, ve Mardin sokaklarında, denizde yüzmeyi bilmeyen ve deniz ortasında kalmış biri gibi düşüncelerimde boğuluyordum.

Mardin meydanından geçiyordu yolumuz.

Mardinin kalbi.

Sakin sakin ilerlerken aniden karşımıza büyük bir topluluk çıkmıştı. Ne oluyordu burda? Annemin ağıt sesleri kulağıma geldiği an arabadan inmiş, ve kalabalığın içine koşuyordum. İnsanları ayırarak en ortaya girdiğimde, gözlerim yerinden fırlayacakmışcasına büyümüştü. Ellerim dudaklarımın üzerine kapanırken, annemin "Gül kokulum" diyerek bana sarılmıştı.

"Annem, kadersiz yavrum kurtar abini, yalvarırım." Demişti ve sonrasında dizlerinin üzerine çöktüğü anda bende onunla çökmüştüm.

"Ne oluyor anne burda?" Şaşkınlıkla sorumu yönelttiğim de Karan Karahan şu cevabı verdi bana.

"Senin o namussuz abin, bacımı kaçırdı."

Abin bacımı kaçırdı.

Abin bacımı kaçırdı.

Kafamın içindeki ses susmuyordu.

Bazen kaçamazdınız. Derdiniz bazen kaderinizdir.

Belki de kaderim mutsuz olmaktı, başkaları mutlu olsun diye.

♤

"Kızım nolur gel biraz atıştır, ne olacak böyle?" Demişti Annem kapının ardından. Kalkıp anahtarı kilit yönünün tersine çevirdiğimde, Annem aceleyle kapıyı açmıştı.

Balkona ilerledim ve koltuğuma oturup sigaramın son dumanını çektim, yanan izmarit olmaya yelken açmış sigaram ile paketten aldığım diğer dalı yaktım.

"Annecim yapma böyle lütfen."

"Neyi yapmışım anne? Berdel diyorsunuz, hemde yıllarca ismini duymaya katlanamadığım o adamla."

"Biliyoruz yaşadıklarını. Anlıyoru-"

"Hiç bir şey anladığınız yok anne! Anlasaydınız bu karara karşı çıkardınız."

"Abinin ölmesini mi isterdin?"

Sessizlik.

İstemiştim. İlk defa İstemiştim, birinin ölmesini.

"Gül sessiz kalma kızım."

"Anne o adamın bana yaşattığını biliyorsun!"

Annem sessizce kalkıp gitmişti. Tek kelime dahi etmeden, sahi edebilir miydi? Edemezdi.

Gözümden yaş gelmeye başladığında elimin tersiyle silip, hemen kahvemi yudumlamıştım.

♤ 

Yanımda çıtırtı hissettiğimde, hemen bıçağıma sarılmıştım.

"Sakin ol benim." karan Karahan

"Neden buradasın?"

"Müstakbel karımın yanına, neden geldiğimimi soruyorsun?"

"Kes şu oyunları, Allah aşkına."

"Neden izin vermedin Gül?"

"Efser, benim ismim efser. Ayrıca neye izin vermemişim?"

"Kendimi açıklamama, izin vermeden gittin."

"Sende o gece benim, kendimi açıklamamı istememiştim.

"Sırf bu yüzden mi Gül?"

"Yaşadıklarım hafif miydi?"

"Sarhoştum."

"İki tane masum meleğim gitti! Bir tabutu bile olmadı benim masum meleklerimin. Başına gidip ağlayacak mezarları bile yok!"

"Ne diyorsun sen ne meleği Gül?"

"Hiç bir şeyden haberin yok!"

Kalkıp koşmaya başladığım anda karan'ın sesi ilişti kulaklarıma. Hızla arabama binmiş ve ilerlemeye başlamıştım.

♤ 

selaaammm!

sizce kurgum nasıl ilerliyor?

Yorumlarınızı bekliyorum!

pırıl pırıl günler dileğiyle.