İnanç yere düşmüştü. Karşısında da iki arkadaşı vardı. Alçısının yeni çıktığı kolunun üzerine düşmüştü. Normal bir kırık olmadığını onu tanıyan herkes söylüyordu. Diğer kişilere göre alçısı daha uzun süre kalmıştı kolunda. Alçısının çıktığı günden sonra kolunda izler olduğu belli oluyordu. Bazı yerler morarmıştı. O izler daha geçmemişti. Ve ben endişelendiğim için kalıp ona yardımcı olmak için yanına gittim.

"İyi misiniz?"

"İyiyim kusura bakmayın sizi de rahatsız ettik."

Arkadaşlarına bakıp "Dengemi kaybettim yanlışlıkla." dedi.

Arkadaşlarına bakmayı sürdürürken onların anlayacağı şekilde bir şeyler söyledi ama ben ne dediğini anlamadım.

"Anladım. Gelin oturun. Ben sizinle aynı okulda okuyorum senin sol kolun kırılmıştı ve o tarafa düştün bir şeyin var mı?"

"Merak etme bir şeyim yok. Sorduğun için teşekkür ederim."

"Peki sonra görüşürüz."

Diyip oturduğum yere ilerliyordum ki onun sesini duydum.

"Bu arada ben İnanç. Canım arkadaşlarım da Atakan ve Akgün."

Biliyordum ki.

Son cümleyi söylerken sesinde bir ima vardı.

"Memnun oldum. Ben de Sadem."

"Biz de memnun olduk. Okulda görüşürüz."

"Görüşürüz."

Dedim ve koltuğa oturdum.

İnanç, Atakan ve Akgün üçlüsü de metronun diğer yanındaki boş üç koltuğa oturdular.

Hayır, gözlerim bakma onlara lütfen!

Yarım saatlik yolun sonuna geldiğimizde çantamı sırtıma taktım ve kapıdan dışarı çıktım. Merdivenlerden çıkıp caddede durdum. Caddenin sonundaki okulda okuyordum. Başar Lisesi' nde.

Cebimdeki telefonu çıkarıp saate baktığımda saatin 07.37 olduğunu gördüm. Zilin çalmasına on üç dakika kalmıştı. Biraz acele edersem yetiştirdim. Son kez etrafıma baktım ve arkamda sandığım o üçlüyü benden bir metre kadar uzakta gördüm. Önümden geçmişlerdi ve ben onları fark etmemiştim bile.

Hemen yürümeye başladım. Yaklaşık on dakika sonra okulun kapısından içeri girdim. Sonra her zamanki gibi içeri girdik ve sınıfa çıktık. Ben beşinci kattaydım, İnançlar dördüncü kattaydı. Beşinci kata çıktım sınıfa girdim ve cam kenarının ikinci sırasına oturdum. Dersimiz edebiyattı ama bir şeylerin yolunda gitmediği belli oluyordu.

backTo=1